MASAKR NAD SRBIMA U GOSPIĆU: Ubijeni civili, žene i deca, a nalogodavci danas na funkcijama!

Pre tačno 34 godine, u jesen 1991. godine, dogodio se jedan od najmračnijih zločina tokom rata u Hrvatskoj – masovno ubijanje gospićkih Srba, koje su počinili pripadnici hrvatske vojske i policije. Njihove žrtve bili su civili koje su, kako svedoče preživeli i brojni izveštaji, hrvatske snage odvodile iz njihovih kuća i stanova, često pod maskama, a zatim ih likvidirale na više lokacija i na različite načine.

Prema podacima Dokumentaciono-informacionog centra „Veritas“, u ovom zločinu ubijeno je najmanje 129 lica srpske nacionalnosti, među kojima je bilo 39 žena. Gotovo polovina njih ubijena je u periodu od 16. do 18. oktobra 1991. godine.

Među likvidiranima se nalazilo deset bračnih parova i četiri cele porodice – otac, majka i dete. Do danas su pronađeni i dostojno sahranjeni posmrtni ostaci samo 60 žrtava, dok se za ostalima još uvek traga, saopštili su iz „Veritasa“.

Organizacija je istakla da je o ovim likvidacijama srpskih civila bio obavešten čitav politički, vojni i policijski vrh tadašnje hrvatske države.

Krajem decembra iste godine, pripadnici JNA pronašli su 24 ugljenisana tela srpskih civila u zoni razdvajanja zaraćenih strana. Zahvaljujući izveštajima međunarodnih medija i humanitarnih organizacija, za ovaj zločin je ubrzo saznala i međunarodna zajednica. Pod pritiskom stranih faktora, tadašnji predsednik Hrvatske Franjo Tuđman bio je primoran da naredi istragu o tim likvidacijama.

Međutim, iako su dokazi jasno ukazivali na one koji su davali naređenja i one koji su ubijali, slučaj je ubrzo stavljen ad acta. Tela ubijenih premeštana su iz primarnih u sekundarne grobnice, kako bi se prikrili tragovi zločina.

Nedugo zatim, Tužilaštvo Haškog tribunala pokrenulo je istragu o ovom slučaju, ali je pre podizanja optužnice predmet prebačen hrvatskom pravosuđu.

U martu 2001. godine, Županijsko tužilaštvo u Rijeci podiglo je optužnicu protiv pet pripadnika hrvatske vojske i policije zbog ratnog zločina nad civilima. Optuženi su da su nezakonito hapsili i ubijali najmanje 50 ljudi.

Pravosnažnom presudom Županijskog suda u Rijeci iz marta 2003. godine, Tihomir Orešković, tada sekretar Operativnog štaba u Gospiću, osuđen je na 15 godina zatvora, Mirko Norac, komandant 118. brigade Hrvatske vojske, na 12 godina, a Stjepan Grandić, komandant Druge bojne, na 10 godina.

Ista presuda oslobodila je Norca, Oreškovića i Ivicu Rožića zbog nedostatka dokaza za ubistvo trojice Srba iz Karlobaga, koji su 25. oktobra 1991. godine odvedeni i ubijeni na lokalitetu Crni Dabar na Velebitu. Protiv Milana Čanića optužba je odbijena.

„Veritas“ je godinama kasnije više puta isticao da međunarodne i domaće organizacije i institucije svake godine postavljaju isto pitanje – zašto nisu procesuirani i ostali pripadnici hrvatske vojske i policije za koje je u tom sudskom postupku nesumnjivo utvrđeno da su planirali, hapsili i učestvovali u likvidacijama gospićkih Srba.

Kako navode, takvih osoba ima više desetina, a mnogi od njih i danas zauzimaju visoke funkcije u hrvatskoj vojsci, policiji i državnim institucijama.

Porodice likvidiranih Srba iz Gospića posebno pogađa činjenica da su sva trojica osuđenih već odavno na slobodi, dok se, s druge strane, ništa ne preduzima u potrazi za još 69 posmrtnih ostataka njihovih najmilijih.

Prema popisu stanovništva iz 1991. godine, u Gospiću je živelo 9.025 stanovnika, od čega je 36 odsto bilo Srba, a 3 odsto Jugoslovena. Dvadeset godina kasnije, prema popisu iz 2021, u Gospiću i okolnim naseljima živi 11.502 stanovnika, od kojih su samo 412 Srbi, odnosno 3,58 odsto ukupne populacije.

(SRNA)

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI