NOVA ETAPA SPECIJALNOG RATA: Industrija dehumanizacije protiv Aleksandra Vučića!

U regionu više ne govorimo o političkoj borbi, niti o medijskom sukobu, niti o klasičnom propagandnom ratu. Govorimo o nečemu mnogo dubljem, opasnijem i dugotrajnijem: o industriji dehumanizacije, sistemu koji funkcioniše tako što se Aleksandar Vučić neprestano prikazuje kao izvor svakog problema, svake krize, svakog incidenta i svake nesreće – bez obzira na činjenice, logiku ili zdrav razum. Ovo nije samo spirala laži. Ovo je projektovano, metodološko, organizovano pretvaranje jednog političkog aktera u metaforu zla.

I to je nova faza specijalnog rata koji se vodi protiv Srbije.

A to konkretno znači ulazak u novu, opasniju fazu – fazu dehumanizacije, u kojoj nije više cilj samo narušiti politički kredibilitet Aleksandra Vučića, već ga u potpunosti moralno, emotivno i ljudski izbrisati iz javnog prostora. Jer spirala laži ne funkcioniše sama od sebe. Ona ima svoju drugu polovinu – industriju dehumanizacije. To je sistem u kojem se politički protivnik pretvara u simbol, simbol u karikaturu, a karikatura u metu. I kada ta meta postane norma, onda je svaka laž dopuštena, svaka neistina prihvatljiva i svaki napad “opravdan”.

Upravo to vidimo danas.

1. Od konstrukcije – ka potpunoj dehumanizaciji

Više nije dovoljno izmisliti zvučne topove, izmišljeno ubistvo dječaka u Valjevu, lažne snajperiste, nepostojeću policijsku torturu ili horor-scene koje plasiraju “anonimni izvori”. Sada se ide korak dalje, u prostor gdje se više ne osporava politika, nego čovjek – njegova ljudskost, moral, pa čak i osnovna racionalnost. Vučić se više ne predstavlja kao politički protivnik, već kao iracionalna sila, odgovorna za svaki rat, svaku nesreću, svaki požar i svaki incident u regionu, bez obzira na realnost. Od njega se konstruiše figura nadrealne moći, karikatura koja navodno stoji iza svega što je loše u svijetu oko nas. To je ključ dehumanizacije: kada protivnik prestaje biti čovjek, a postaje simbol “zla”, svaka nova laž postaje ne samo dozvoljena nego i poželjna. I upravo zato narativ iz dana u dan postaje brutalniji – jer cilj više nije kritika, nego moralno uništavanje.

Ovaj narativ ima jasno definisan cilj:

Ako čovjeka predstaviš kao monstruma – onda i laž izgleda kao istina.

Ako ga dehumanizuješ – svaka optužba postaje prihvatljiva.

A kada se jednom duboko ureže slika o “neljudskom protivniku”, onda istina više ne može probiti zid.

2. Industrija dezinformacija kao sredstvo psihološkog rata

Ovo više nije spontani opozicioni haos, niti kreativni bunt. Ovo više nije spontani opozicioni haos, niti kreativni bunt građana koji izražavaju nezadovoljstvo – ovo je profesionalno vođena kampanja čiji je cilj kontrola percepcije. Mehanizam funkcioniše kroz stalno plasiranje emocionalno nabijenih konstrukcija, širenje panike i uvođenje javnosti u stanje permanentne konfuzije. Kada se društvo zatrpa lažima, ono gubi sposobnost razlikovanja tačne informacije od manipulacije, što je osnovni cilj psihološkog rata. U takvom okruženju istina postaje nebitna, a narativ preuzima potpunu dominaciju nad racionalnim prosuđivanjem.

Ovo je industrija.

Industrija koja radi po preciznim pravilima:

• stvaranje šoka,
• širenje panike,
• održavanje narativa,
• potiskivanje demantija,
• produkcija novih laži,
• vezivanje Vučića za sve negativno u regionu,
• pretvaranje političkog protivnika u simbol destrukcije.

To nije opoziciona kritika. To je psihološka operacija.

I ona se danas vodi iz tri centra:

domaća ekstremna opozicija, koja opstaje isključivo na demonizaciji Vučića,

regionalne medijske mreže, koje ga godinama tretiraju kao izvor svih svojih političkih promašaja,

strukture iz inostranstva, koje Srbiju žele kao slabu, potrošenu i u stalnom unutrašnjem konfliktu.

Vučić mora biti prikazan kao problem, čak i kada problem ne postoji.

3. Zašto je potrebno da Vučić bude neprestano u defanzivi?

Zato što spirala laži funkcioniše samo dok postoji neprekidni pritisak.

Čim laž utihne – javnost počinje da razmišlja.

Čim se emocija smiri – pojavljuje se činjenica.

Čim prestane buka – istina se čuje.

Zato je potrebno da svaki dan postoji nova optužba, novi skandal, nova zavjera, novi “svjedok”, nova “slučajnost” ili nova konstrukcija.

Taj mehanizam ima samo jedan zadatak: da nikad ne pusti Vučića da bude u ofanzivi.

Jer čovjek koji stalno demantuje – ne stiže da objašnjava.

Čovjek koji stalno brani – ne stiže da napada.

Čovjek koji stalno gasi laži – nema vremena da govori o činjenicama.

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI