Grad nastao od volovske kože

Prema predanju, nakon smrti kralja Tira Matana I krajem 9. veka p. n. e. nasledio ga je njegov sin Pigmalion. Pigmalion je bio u sukobu sa svojom sestrom Elisom, te je naredio da se ubije njen muž Aserba, vrhovni Melkartov sveštenik. Elisa je pobegla sa svojim pristalicama na Kipar i odatle na sever Afrike, današnji Tunis, gde joj je kralj Jarba dozvolio da podigne grad na površini koliko se prostire koža bika. Domišljata princeza Elisa naredi da se koža bika iseče na tanke trake kojima je uspela da okruži jedno brdo i okolne zemlje. Tamo je osnovala Kvart Hadašt, što znači Novi grad, to jest Kartaginu, 814. p. n. e. Kolonija je postala veoma važna trgovačka sila i rival feničanskim metropolama. Oko ovog grada nastalo je Kartaginjansko carstvo, najvažnija pomorska sila na Mediteranu do Punskih ratova.

Istorija 

Grad se razvio od hananske feničanske kolonije u prestonicu punskog carstva koje je dominiralo velikim delovima jugozapadnog Mediterana tokom prvog milenijuma pre nove ere. Legendarna kraljica Elisa ili Didona, poreklom iz Tira, smatra se osnivačem grada, iako se to istorijski dovodi u pitanje. Kako se Kartagina razvijala, država je stvarala kolonije, i slala sudije da upravljaju kolonijama. 
Drevni grad je uništen u skoro trogodišnjoj opsadi Kartagine od strane Rimske republike tokom Trećeg punskog rata 146. p. n. e., a zatim se ponovo razvio kao Rimska Kartagina, koja je u Rimskom carstvu postala glavni grad provincije Afrika. Propast Kartagine i njeno padanje u ruke Rimljana, ostalo je predmet književnih, političkih, umetničkih i filozofskih rasprava kako u antičkoj tako i u modernoj istoriji. 
Kasnoantička i srednjovekovna Kartagina je nastavila da igra važnu kulturnu i ekonomsku ulogu u vizantijskom periodu. Grad su opljačkale i uništile omajadske snage nakon bitke kod Kartagine 698. kako bi sprečile da ga ponovo osvoje Vizantinci. Bio je okupiran tokom muslimanskog perioda i korišćen kao utvrđenje sve do perioda Hafsida kada su ga zauzeli krstaši, a njegovi stanovnici masakrirani bili tokom Osmog krstaškog rata. Hafsidi su odlučili da unište gradsku odbranu kako ga neprijateljska sila ne bi mogla ponovo koristiti kao bazu. Grad je nastavio da funkcioniše kao episkopsko sedište.

Arhitektura 

Dve velike veštačke luke izgrađene su u gradu - jedna za veliku mornaricu koja je brojala oko 220 ratnih brodova poznata i kao Koton i druga za trgovačke brodove. Unutar vojne luke, koja je ujedno bila i središte grada, nalazio se veštačko ostrvo sa ovalnom zgradom sa kojeg je bilo moguće nadgledati pristanište i brodove koji prilaze gradu. Grad je imao masivne zidove, dugačke 37 km, duže od drugih gradova tog vremena. Veći deo zidina je bio smešten na samoj obali. Bio je to odbrambeni sistem od tri dela; jarka sa nasipom, manjeg zida i glavnog zida u kojem je bio deo Kartaške vojske, te konji i slonovi. I zidine Kartage su bile smatrane svetskim čudom, i bile su najsofisticiraniji odbrambeni sistem svog vremena u koje su stanovnici imali veliko poverenje. U pravilu, veći deo zidinaa nikada nije bio probijen. Grad je takođe imao velike nekropole i podzemna groblja, sakralna područja, pijace, Veće starešina, tornjeve, veliku biblioteku i pozorište i bio je podeljen u četiri stambene površine jednake veličine sa istim rasporedom. Otprilike u središtu grada nalazila se visoka citadela zvana Birsa, a njeni se ostaci mogu videti i danas. Sa velikim brojem stanovnika (500.000) Kartagina je bila jedan od najvećih gradova helenističkog doba i ujedno spada među najveće gradove predindustrijske istorije. Kartagina se može uporediti sa Menhetnom u Njujorku jer je velika populacija živela na relativno malom području. 
Ruševine Kartagine su otkrivene prilikom građevinskih radova na palati predsednika Habiba Burgibe u drugoj polovini 20. veka. Danas se koriste kao turistička atrakcija. Arheološki lokalitet drevne Kartagine je 1979. godine upisan na spisak mesta Svetske baštine u Africi.

 

 

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI