Impozantna kapija Beograda

Nedaleko od auto-puta Beograd-Niš, na uzvišenju u naselju Konjarnik, u beogradskoj opštini Zvezdara, nalazi se jedna od najimpozantnijih građevina u srpskoj prestonici - soliteri Rudo, poznatiji kao Istočna kapija Beograda.

Ovo upečatljivo zdanje, između Ustaničke i Pljevljanske ulice, čine tri stambene zgrade građene u stilu brutalizma, koje su useljene 1976. godine. Karakteristično su okrenute jedna ka drugoj, a spaja ih plato na kojem se nalazi i igralište za mališane. Naselje Rudo je i jedno od najznačajnijih dela komunističke arhitekture u Jugoslaviji.

Istočnoj kapiji Beograda ime Rudo dao je beogradski arhitekta Dragoljub Mićović, koji je u vreme izgradnje ta tri solitera obavljao stručni nadzor, a koji je inače i rođen u tom bosanskom gradiću.

Soliteri svojom impozantnom veličinom simbolišu kapiju na ulasku u Beograd za putnike koji dolaze sa istoka, pa su stoga nazvani i Istočna kapija Beograda.

Autori projekta su arhitekta Vera Ćirković i inženjer Milutin Jerotijević, a solitere je izgradilo građevinsko preduzeće „Rad“. Izgradnja je trajala od 1973. do 1976. godine.

Soliteri su visoki po 85 metara, imaju po 28 spratova, a u svakom se nalazi po 190 stanova. U soliteru Rudo 1 živi oko 450 stanara, u soliteru Rudo 2 oko 530, a u soliteru Rudo 3 oko 400, što ukupno čini oko 1.400 stanara. Postavljeni su pod uglom od 120 stepeni, odnosno tako da jedan drugom ne zaklanjaju vidik. Garažiranje vozila rešeno je u podzemnoj etaži.

Istočna kapija Beograda rađena je na postoljima u visini od tri sprata, a posle se šest serija od po četiri sprata terasasto sužavaju do sistema za održavanje iznad 27 sprata.

Soliteri su, inače, ovekovečeni i u filmu „Ljubavni život Budimira Trajkovića“, a posebno se pamti ljubavna scena u liftu.