U Kabajanu mumifikaciju tela su započinjali još dok je čovek bio živ, da bi spreman dočekao sudnji čas!

Proces prezervacije tela počinjao je neposredno pre smrti. Osobi, koja odlazi na onaj svet, dato je da popije vodu sa visokom koncentracijom soli, koja bi se postarala za unutrašnjost tela. Nakon smrti, telo je oprano, namazano biljkama koje su predstavljale neki vid zaštite, a zatim stavljeno u sedeći položaj visoko iznad vatre da bi topao vazduh i dim isušili telesne tečnosti. Kroz usta pokojnika duvan je dim čija je uloga bila da ubrza sušenje unutrašnjih organa. Nakon završetka procesa, isušeno telo stavljano je u male drvene kovčege i ostavljano u pećinama. Pretpostavlja se da je ceo ovaj proces trajao nedeljama, pa čak i mesecima, piše portal kafenisanje.com.

Naučnici su došli do zaključka da je ovakav način prezervacije tela pokojnika počeo da se primenjuje u ovom regionu oko 1200. godine, međutim postoje nesuglasice jer drugi smatraju da je to bilo praksa 3.000 godina ranije. Ono oko čega su svi saglasni jeste da je ta tradicija prekinuta oko 1500. godine kad su Španci kolonizirali Filipine jer se kosilo sa hrišćanskim načinom sahranjivanja.

Početkom 20. veka, kad su pećine sa mumijama ponovo otkrivene, već je mnogo posmrtnih ostataka bilo pokradeno. Među ukradenim mumijama bio je i poglavica Apo Anu koji je prodat cirkusu u Manili gde je služio kao atrakcija. Njegova mumija promenila je mnogo vlasnika, a 1984. godine jedan kolekcionar odlučuje da ga pokloni Nacionalnom muzeju. Mnogi stanovnici Bengueta verovali su da je nestankom poglavicine mumije na njihovu regiju bačena kletva, te da su zbog toga osuđeni na glad, sušu i zemljotrese.