Kralj herc jedini nema brkove, a razlog tome je sledeći

 

I da nismo ljubitelji kartaških igara, sigurno ne postoji nijedna osoba na svetu koja bar jednom nije igrala čuveni tablić. Špil od 52 karte dobro je poznat širom planete, a likovi kraljeva, dama i žandara danas su skoro pa univerzalni, a svakako prepoznatljivi svuda.

U vezi sa dobro poznatim "štihovima", istoričari i danas nagađaju da su ove karte sa četiri znaka - tref, pik, karo i herc, odnosno detelina, list, romb i srce predstavljale četiri srednjovekovna sloja društva. Trefovi tako simbolizuju seljake jer je detelina hrana za svinje, pikovi aristokrafiju (kao šiljci na kopljima, simbol vitezova), karoi bogataše, a hercovi crkvene starešine.

Ipak, ličnosti kraljeva koje su se nalazile na kartama, naročito su se menjale, a jedan kralj je drugačiji od drugih jer jedini nema brkove!

Kralj herc

Prvenstveno je predstavljao Karla Velikog - franačkog kralja koji je krunisan 800. godine, prvi car Franačkog carstva i prvi car u zapadnoj Evropi nakon propasti Zapadnog rimskog carstva.

Potom Šarla VI Ludog. Interesantno je i to da u većini špilova kralj srce jedini nema brkove. Razlog za to treba tražiti upravo u načinu proizvodnje ovih karata. Neki manje vešt proizvođač, kaže priča, loše je izradio drveni kalup i tako izmenio prvobitni dizajn karte. Kralj srce je tako izgubio brkove, a i prvobitna sekira mu je zamenjena za mač. Neki su u ovome videli nameru da se ovaj kralj predstavi kao Šarl VI Ludi (nije imao brkove) i koji je bio mentalno oboleo i za koga se pričalo da se ubio proburazivši se mačem. Zato se ova karta nekada zove i "kralj samoubica".

Odakle potiču karte?

O tome kako su karte stigle do Evropljana i danas postoji više teorija. Najverovatnija je da su doputovale iz Kine, Indije i Persije i to sasvim sigurno u drugoj polovini XIV veka jer od tada potiču prve crkvene zabrane koje obećavaju pakao svakome ko se bude kockao i poklekao pred ovom "đavoljom rabotom".

Istorija

Sastav i izgled špilova razlikovao se od države do države, a slično je bilo i sa brojem karata. Italijanski špliovi, na primer, imali su 56 karata. Uobičajeni špil od 52 karte koji je danas najrasprostranjeniji vodi poreklo od francuskih karata iz 15. veka.