NAJPOSEĆENIJA ATRAKCIJA U NEMAČKOJ Gigantska katedrala Sv. Petra svojom neverovatnom arhitekturom i detaljima posetioce ostavlja bez daha
Kelnska katedrala, službeno Katedrala Svetog Petra (nem. „Domkirche St. Peter“) je rimokatolička crkva u Kelnu, koja je ujedno i sedište Kelnske nadbiskupije. To je čuveni spomenik nemačkog katolicizma i gotske arhitekture i upisna je u svetsku kulturnu baštinu. Ona je najposećeniji orijentir u Nemačkoj, koji u proseku posećuje 20.000 ljudi na dan.
Sa 157,38 metara, Kelnska katedrala je posle Katedrale u Ulmu druga po visini katedrala u Evropi i treća na svetu. Po površini je treća gotička katedrala Evrope (posle katedrala u Sevilji i Milanu). Nalazi se na oko 250 m od Rajne.
Primer je izuzetne harmonije postignute u srednjovekovno-gotičkoj arhitekturi. Projektovana je u obliku latinskog krsta. Njena gradnja je počela 1248, a trajala je sa prekidima do 1880. Duga je 144,5 metara, široka 86,5, dok su joj tornjevi visoki 157 metara.
U katedrali se čuvaju mošti Sveta tri mudraca, koje su u Keln stigle 1164. One se nalaze u zlatnom sarkofagu iz 13. veka. Tu je i pozlaćeni krst nadbiskupa Gera iz oko 960. i Milanska Madona, drvena skulptura iz oko 1290. godine. Oltarske slike je naslikao Stefan Lohner. Zbog tih relikvija nova katedrala je dobila rang „crkve kraljeva“, pri čemu se mislilo na Hrista kao vrhovnog kralja. Zbog toga je u srednjem veku nadbiskup grada Kelna krunisao tu nemačkog kralja iz Ahena, a oba prva sedišta u horu Kelnskog Doma bila su rezervisana sa careve i pape.
Građevina čija je izgradnja započeta 1248. godine napredovala je vrlo sporo. Hor je bio završen 1320, a 1322. je osvećen. Do 1400. završen je južni zvonik na dva sprata. OD 14. do 16 veka sazidani su glavni i bočni brodovi do visine od 15 do 18 metara, a na tome je ostalo sve do 19. veka. Za bogosluženje korišćen je samo hor.
Preživela Drugi svetski rat
Keln je sravnjen sa zemljom u savezničkom bombardovanju u Drugom svetskom ratu, ali se katedrala održala, iako oštećena. Srušeni su svodovi glavnog broda i severni delovi bočnih brodova. Jedanaest godina sedamdeset ljudi je radilo na otklanjanju štete. Oštećenja su popravljena posle rata, ali ona i danas zahteva stalne popravke i održavanje. Godine 2007. u njoj je postavljeno 113 m² vitraža. Od 1996. Kelnska katedrala je na UNESKO listi Svetske baštine. To je najposećenija turistička atrakcija Nemačke koju je 2004. posetilo šest miliona turista. Posetioci se mogu popeti spiralnim stepeništem sa 509 stepenika do vidikovca na platformi koja se nalazi na visini od 98 metara.
Kelnska katedrala ima dvanaest zvona, od kojih su četiri iz srednjeg veka. Najstarije zvono je „Zvono tri kralja“ (Dreikönigenglocke), teško 3,8 tona, izliveno 1418, postavljeno 1437. i ponovo izliveno 1880. godine. Druga dva stara zvona od 10,5 i 5,6 tona postavljena su 1448. godine. Dugo je izgledalo da se ne misli na dovršavanje radova. „Postepeno se gubio svaki smisao i razumevanje srednjovekovnog načina građenja. Da su sama crkva, velelepni zvonici i ostali delovi građevine bili potpuno izgrađeni, ne bi Evropa imala da pokaže ništa više što bi se moglo suprotstaviti svetskim čudima starog sveta“, pisao je jedan posmatrač još 1600. godine.
Odlučujuća inicijativa potekla je od arhitekte Stefena Boaserea, koji je zainteresovao i pesnika Johana Getea. U godinama od 1843. do 1880. pridodati su gigantskoj građevini novi delovi, nerazdvojno vezani sa starim, samo materijal nije dostigao zrelost ni izražajnu snagu one iz srednjeg veka. Uskoro je Katedrala postala simbol nemačkog ugleda. Ali njeno dublje značenje leži ipak na drugom području. Dematerijalizacija kamena i svetla (kroz obojenost stakla na prozorima) daje građevini svojstvo jedne nebeske katedrale koja i pored svoje monumentalnosti deluje kao da nema težinu.
O umetničkom blagu ove katedrala napisane su mnoge knjige. Treba napomenuti da je Raspeće, koje je nastalo oko 970. godine, najstarija sačuvana predstava razapetog Hrista. Međunarodnu slavu dostigao je kovčeg Tri kralja, najveće delo zlatarske veštine na svetu koje je započeo Nikolaus fon Ferdun 1181, a završili su ga majstori iz Kelna oko 1220. godine. Najznačajnijim vajarskim delima Nemačke ranog 14. veka smatraju se Apostoli na pregradama hora. Ne manje vredni su i srednjovekovni prozori i blistava dela riznice. Najveće delo kelnske slikarske škole XV veka je „Triptih Doma“.
PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI
možda vas zanima
povezane vesti
Vesti
Komentari (0)