Amfilohije poredi Dukljanina sa Milom

 

Ne jednom, mitropolit Amfilohije uporedio je aktuelnog predsednika Crne Gore Mila Đukanovića sa legendarnim „carem Dukljaninom“, mitskom ličnošću koja u Crnoj Gori oličava protivnika Božjeg.

„Danas ovde novi Hozroj i novi car Dukljanin gone i progone Crkvu Božju. Otimaju, hoće da obesvećuju hramove, kao što je to činio prokleti car Dukljanin, kao što je to činio Hozroj u Persiji, i kod nas, kao što vidite, Vlada je donela bezakoni zakon koji je potpuno istovetan onom koji je vladao za vreme prokletog cara Dukljanina i zakon po kom se upravljao bezbožni car persijski Hozroj“, rekao je mitropolit Amfilohije nakon liturgije u crkvi na Miholjskoj prevlaci sredinom januara ove godine, uporedivši crnogorskog premijera Duška Markovića sa carem Hozrojem, a crnogorskog predsednika Mila Đukanovića sa carem Dukljaninom.

Ovo nije jedini put da je, tokom trajanja litija i protesta građana Crne Gore protiv usvajanja Zakona o slobodi veroispovesti, naslednik trona Svetog Petra Cetinjskog pomenuo cara Dukljanina, ličnost iz narodne legende rasprostranjene u Crnoj Gori, Dalmaciji i Bosni i Hercegovini.

 

Prokleti car od Duklje

Dukljan ili Dukljanin, prema legendi, živeo je u gradu Duklji (Doklei) i bio je omražen zbog nasilničke prirode i bogohuljenja. Iza ove mitske ličnosti najverovatnije se krije ličnost rimskog imperatora Dioklecijana, za vreme čije vladavine (284—305) su se dogodili najsuroviji progoni hrišćana u Rimskom carstvu. Dioklecijan je bio rodom iz grada Salone u blizini današnjeg Splita, a Salona se nalazila u rimskoj provinciji Dalmaciji, kojoj je pripadala i Doklea.

 

Bog poslao Iliju Gromovnika

Zbog toga je Bog na Dukljanina poslao Svetog Iliju Gromovnika, da gromom ubije Dukljanina, a grad Duklju razori. Međutim, Sveti Ilija, iako je razorio grad i zemlju oko njega, zlog cara nikako nije mogao da ubije.

Dukljanin je napravio verige i ukovao ih je u stenu iznad vira kod Vezirovog mosta na Morači, sa namerom da uhvati sveca gromovnika. Sveti Ilija se prerušio u putnika izdaleka i došao kod Dukljanina. Nakon dugog razgovora, upitao je Dukljanina za koga je spakovao verige.

Od tada, car Dukljanin stoji u moračkom viru i grize verige. Do Božića ih pregrize tako da postanu tanke kao dlaka, ali kovači i žene na Božić nekoliko puta udare čekićem u nakovanj ili mašicama u neki gvozdeni predmet i verige se ponovo podebljaju. Običaj da se na Božić udara gvožđe o gvožđe čak je ušao u Vasojevićki zakonik iz 1829.