Otkrivena još jedna velika prevara na groblju u Potočarima

Emir Suljagić, direktor Memorijalnog centra žrtava Srebrenice u Potočarima, uhvaćen u je reviziji broja srebreničkih žrtava fingiranim sahranjivanjem boraca Armije BiH u centru namenjenom isključivo stradalnicima u Srebrenici. 

Suljagić, koji je odmah po stupanju na funkciju direktora Centra najavio prelazak na „novi stepen sećanja“, uputivši u ime Memorijalnog centra javni poziv preživelima iz Srebrenice da doniraju lične predmete ili predmete najmilijih za novi muzej, tim povodom poklonio je očevu ličnu kartu, objavivši to i na Tviteru.

To bi bilo prihvatljivo da Suljagić nije ranije na istoj mreži obelodanio da je njegov otac zapravo poginuo još 1992. tokom bitke u bataljonu „Voljavica“ od artiljerijske vatre iz Srbije. To potvrđuje i tekst „Naserovi zločinci pokopani u Potočarima kao žrtve“, objavljen 2011, u kojem se njegov otac - Suljo Demir Suljagić - pominje kao „poginuo 24. decembra 1992. u Voljavici kod Bratunca“. On je u Potočarima sahranjen 2005, zajedno sa Ragibom (Muja) Alićem, koji je poginuo 1993. godine.

U istom tekstu nižu se primeri poginulih boraca sahranjenih u Potočarima: Redži Turković - u napadu na Kravicu, 7. januara 1993. (Božićni masakr Srba, od 49 poginulih najmlađi je bio četvorogodišnji Vladimir Gajić), te Jusa Hamed Siručić - u napadu na Skelane 16. januara 1993, pa Elvir Alić - u napadu na Lozničku Rijeku kod Bratunca (ubijeno 69 meštana Srba, među njima i petogodišnji Anđelko Pavlović)... Navedeni podaci poginulih su iz knjige Nasera Orića iz 1995, koja sadrži spisak od 1.333 „poginulih u toku rata prema evidenciji komisije za praćenje ratnih stradanja“, a koja je zapravo lista isključivo muškaraca poginulih u periodu od aprila 1992. do septembra 1994.

Ime Sulje Demira Suljagića pominje se i u kolumni Emira Imamovića iz jula 2011, u kojoj autor navodi da je prisustvovao ekshumaciji njegovih ostataka 2004. i objašnjava da je sahranjen sledeće godine u Potočarima. Imamović kaže: „Tog jula je pronađeno i iskopano telo - ja, telo: kosti na kojima je ostao kaput i vojne čizme - zavedeno na popisu ekshumiranih kao BR-VOLJ-02/1.“ Imamović, međutim, ne spominje da je Suljagić poginuo 1992, već govori samo o Srebrenici i ekshumaciji, stvarajući iluziju da iskopavaju žrtvu masakra iz 1995. Jedino ga vojničke čizme razotkrivaju.