KOLUMNA DRAGUTINA MATANOVIĆA: Uspon i slom nacističke Nemačke

Tradicionalna velika vojna parada održana je u Moskvi 9. maja, povodom obeležavanja 80. godišnjice pobede nad nacističkom Nemačkom. Proslavi su prisustvovali mnogi svetski lideri. Svečanosti je prisustvovao i predsednik Srbije Aleksandar Vučić, koji se nije uplašio pretnji iz Brisela i drugih zapadnih prestonica. Srpski narod, svi slobodarski narodi u svetu, i svi u Evropi koji smatraju pobedu nad fašizmom najvećom evropskom vrednošću, sa iskrenim aplauzom su pozdravili njegovu izuzetnu političku hrabrost. Vučić je pokazao da je državnik koji drži datu reč i lider suverene i samostalne države. Za razliku od mnogih evropskih vlastodržaca koji se ponašaju isključivo u skladu sa dobijenim instrukcijama iz vrha EU.

Prisetimo se zato nekih istorijskih činjenica

Nakon ujedinjenja i obnavljanja Nemačkog carstva 1871, došlo je do stvaranja „saveza elita“ između krupnog kapitala, zemljoposedničke aristokratije i vojnog vrha. Njihov cilj je bio da Nemačka zagospodari čitavom centralnom i istočnom Evropom, pa se tada po prvi put javlja ideja o stvaranju „nemačkog životnog prostora“, osvajanjem teritorija na kojima žive drugi narodi, uglavnom Sloveni. Neuspeh da se ostvari ovaj plan i poraz Nemačke u Prvom svetskom ratu, doveo je do kažnjavanja Berlina odredbama Versajskog mira. Nakon što je u Nemačkoj 1929. izbila ogromna ekonomska kriza, u narodnim masama se ukorenila mržnja prema Jevrejima kao profiterima i komunistima kao izdajnicima nacije, što je Nacionalsocijalistička radnička partija Nemačke iskoristila kao svoju glavnu političku snagu. Ova levičarska stranka, koju je predvodio Adolf Hitler, obećavala je obnovu nemačke moći i zato je već 1933. došla na vlast. Hitler je ubrzo prigrabio svu političku moć, te je od kancelara postao nemački firer.

Na ideologiji „rasne čistoće nemačkog naroda“ i proganjenjem svih onih koji su označeni kao rasni neprijatelji i „nedostojni života“ Hitler je vrlo brzo gradio jedinstvo nemačkog naroda. Radikalni nacionalizam i rasizam su kod Nemaca dugo bili prisutni, ali u Hitlerovo vreme dolazi do njihovog najekstremnijeg ispoljavanja. Popravljanjem ekonomske situacije i pripajanjem Austrije i Čehoslovačke, Adolf Hitler je među Nemcima stekao status božanstva. Velika mržnja u nemačkom narodu prema pobednicima iz Prvog svetskog naroda i narodima koje su smatrali „nižom rasom“, eksplodirala je u oduševljenje prilikom napada na Poljsku, koja je slomljena za samo nekoliko nedelja. Nemačka ratna taktika pod nazivom „munjeviti rat“, ne bi bila moguća bez moderne ratne tehnike, ali ni bez potpune podrške Nemaca da se ide u rat.

Nakon što je bez većih muka osvojio Poljsku, Dansku, Norvešku, Holandiju, Belgiju i Francusku, Hitler se spremao da udari na svog najvećeg neprijatelja – Sovjetski Savez. Osvajanjem istoka Evrope, on je želeo da konačno uspostavi „nemački životni prostor“, istrebi ruski narod i potom njegovu zemlju naseli nemačkim kolonistima. Međutim, u jeku priprema operacije „Barbarosa“, Srbi su 27. marta 1941. podigli antinemački puč. Na okupaciju Jugoslavije i slamanje ustanka srpskog naroda Hitler je potrošio dosta snage i vremena. Kašnjenje napada na SSSR omogućilo je sovjetskoj Crvenoj armiji da se pregrupiše i dočeka zimu baš u trenutku kada su Nemci stigli pred Moskvu, gde su prvi put od početka rata zaustavljeni.

Posle japanskog napada na Perl Harbur decembra 1941. godine, SAD se pridružuju Saveznicima u ratu protiv sila Osovine. Neformalna „Velika trojka“ Saveznika, sastavljena od Sovjetskog Saveza, Velike Britanije i SAD, donosila je politički ključne odluke za tok rata i njegov krajnji ishod.

Sudbina sveta odlučivala se 1942-1943. kod Staljingrada, u najvećoj bici u istoriji ratovanja. Opsedajući ovaj grad, Nemci i njihovi ratni saveznici Italijani, Rumuni i Hrvati su počinili strahoviti genocid, jer su pojedine delove grada sravnili sa zemljom i svakodnevnim granatiranjem ubili preko sto hiljada civila. Uprkos visokoj ceni, Crvena armija je uspela da odbrani Staljingrad i likvidira ili zarobi oko milion neprijateljskih vojnika. Od tada kreće nezadrživa ofanziva Crvene armije koja će se završiti osvajanjem Berlina. Na kraju, 2. maja 1945, Crvenoarmejci su na kupolu Rajhstaga poboli crvenu zastavu sa srpom i čekićem.

Nemački Treći rajh je konačno poražen 9. maja 1945. od strane Saveznika, iza sebe ostavljajući pustoš i nepojmljive ratne zločine. U logorima smrti poput Aušvica, Treblinke i drugih, Nemci su bezdušno ubili milione Jevreja, Rusa, Poljaka i ostalih naroda. Za šest godina, koliko je trajao rat, stradalo je najmanje 55 miliona ljudi, vojnika i civila. Najviše žrtava, oko 27 miliona, imali su Sovjeti, a zatim Poljaci i Nemci sa oko šest miliona ljudi.

U Jugoslaviji je za četiri godine ubijeno preko milion Srba. Za zločine nad srpskim narodom odgovorni su albanski, mađarski, italijanski i bugarski saveznici nemačkih nacista, ali su Hrvati počinili daleko najviše zverstava u genocidnoj nameri da unište naš pravoslavni narod. Zato Vučiću prete, jer Srbija ponosno slavi Dan pobede nad zločinom i genocidom.

P.S. Aleksandar Vučić: „Ja sam predsednik Srbije, moje je da služim narodu Srbije, građanima ove zemlje, a ne da slušam ili služim bilo kome drugom“.

BONUS VIDEO

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI