Vranje: Haremluk, Selamluk i Pašin konak podignuti davne 1765.

To su zgrade Selamluka, odnosno konačište za muške članove pašine porodice, u koju je smešten muzej, i zgrada Haremluka, gde su boravile pašine žene. Konak je svojevremeno otkupio vladika Pajsije i poklonio ga Vranju. Od 1881. u zgradi konaka bila je smeštena gimnazija, a nakon toga i zgrada opštine, da bi 1960. godine u istoj bio osnovan Narodni muzej. Selamluk i Haremluk su po unutrašnjem sklopu skoro identične, građene u tursko-balkanskom stilu. Obe se sastoje iz prizemlja i sprata koji su povezani strmim stepenicama. Oko centralnog hola nepravilnog oblika raspoređene su sobe. Sobe su međusobno povezane takozvanim odžaklijama koje su služile za grejanje.

Na pročelju zgrade Haremluka na spratu je primetna polukružno završena prostorija. To je „divanhana“, koja i danas postoji, a služila je za odmor. Svaka soba ima tavanice izrađene u tehnici drvorezbarstva, od kojih je najreprezentativnija ona u zgradi Haremluka. Građevine su povezane dvorištem.

Prema zvaničnim podacima, Pašin konak je najstarija kuća za stanovanje u Srbiji jer ima 254 godine. Poslednjih nekoliko godina, realizovano je nekoliko projekata koji su bili usmereni na očuvanje same zgrade, ali i na druge segmente. Jedna od najvidljivijih i najznačajnijih promena bila je rekonstrukcija krovnog pokrivača i saniranje krovne konstrukcije, koja je bila u veoma lošem stanju. To je u izvesnoj meri promenilo izgled zgrade, s obziromna to da je stavljena nova ćeremida.

Ona je prilagođena standardima zaštite, ali je i starinskog izgleda. Na prvi pogled izgleda kao da je stara, što se tiče oblika i boje, a u stvari je potpuno nova. Pre sedam godina ispred Pašinog konaka postavljen je i spomenik Staniši Stošiću, pevaču izvorne vranjske muzike, tako da ovaj deo Vranja predstavlja svojevrsno vraćanje u prošlost svima koji ovde dođu i žale za nekim starim vremenima.