U Pčinjskom okrugu se nalazi Vražiji kamen u koji je sazidana Bogorodična crkva! U njoj se okupljaju nerotkinje!

 

Sigurno ste čuli za Đavolju Varoš i njenih 200 zemljanih kupa za koje legende tvrde da su okamenjeni svatovi. A za Vražji kamen? Ne brinite, pravo je vreme da upoznate zapostavljenog dvojnika srpskog kandidata za sedmo svetsko čudo.

O moćnim kupastim stenama na krajnjem jugoistoku Srbije i danas se malo toga zna. Kao nemi svedoci vremena i usamljeni stubovi prirode, već godinama unazad poprilično su neprimećeni ukras Pčinjskog okruga. Ipak, ko god da ovuda prođe, ne može a da ne zastane kada se pred njim prikaže neobičan, veličanstven i pomalo nestvaran prizor.

Pitate se, sigurno, kako je ovo čudo nastalo… Najviše podataka o istoriji nesvakidašnjeg fenomena nadomak Vranja, dolazi iz naroda. Vražiji kamen je prekriven velom legendi i mitova koji su pokašali da razjasne njegov čudesan nastanak.

Meštani Gornje Pčinje prepričavaju jednu od njih, po kojoj su đavoli nameravali da preokrenu tok Pčinje da teče prema Bugarskoj, pa su pokušali da spoje obale ove reke.

Ćudljivu reku je bilo teško ukrotiti, a najveći kamen koji su đavoli pronašli ispustili su baš na mestu gde se danas nalazi Vražji kamen. I tako je prema prvoj legendi nastao ovaj prirodni fenomen. Druga, pak, pripoveda o tome da su Pčinjani godinama zidali crkvu.

 

Međutim, sve što bi oni tokom dana sagradili, đavoli bi noću odnosili i ostavljali na Vražjem kamenu. Navodno su bili ljuti na seljane jer ih nisu poštovali. Kako god, na Vražjem kamenu ostala je jedna magična građevina…

Reč je o prelepoj, maloj svetinji iz srednjeg veka koja ima lekovite moći!

Bogorodičnu crkvu je najverovatnije podigao srpski vlastelin Dejan Marković između 1350. i 1380. godine, i ona se danas nalazi pod zaštitom Republike Srbije kao spomenik kulture od velikog značaja.

Zašto se u crkvi niko ne venčava?

Odgovor leži u još jednoj legendi Pčinjana: U davna vremena zavoleli su se momak i devojka iz Donje Trnice čiji roditelji nisu odobravali vezu. Bez obzira na njihovu ljutnju, dvoje mladih rešilo je da svoju ljubav ozvaniči. Venčanje je obavljeno u crkvi na Vražjem kamenu. Kad su izašli iz crkve mlada i mladoženja uzjahali su, prema običaju, okićene konje. Međutim, njegov konj, uplašen od vike i svirke svatova, pojurio je prema provaliji i survao se. Videvši to, mlada je skočila sa svog konja i bez razmišljanja skočila za njim. Od tada se, u ovoj crkvi više niko nije venčao.

Pored toga da je crkva ukleta, narodom se pročulo i verovanje da boravak u njoj leči neplodnost. Tako se često mogu videti nerotkinje koje u nadi da će dobiti prinovu, posećuju crkvu i mole se.