Snimili film o Kosovskom boju koji ćete pljuvati čim vidite! Knez Lazar hoće da pije vino iz lobanje! (VIDEO)

Kada je 2017. Jusuf Oguzoglu, profesor i stručnjak za osmanlijsku istoriju i profesor istorije na univezitetu Uludag u Bursi, posetio selo Mazgit koje se nalazi kraj Prištine, a gde se nalazi spomen kompleks podignut u čast sultana Murata, izjavio kako je inicijator Kosovske bitke bio car Lazar, da je on okupirao rudnike zlata i srebra na Kosovu, pa i da je sve to činio da bi jačao uticaj Srbije u svetu, bilo je jasno da se srpski i turski istoričari ne slažu oko činjenica vezanih za ovu bitku, povode, ali i događaje koji su usledili kasnije.

Dokaz tome je najnoviji turski film sa istorijskom tematikom u kojem je srpski "kralj Lazar", predstavljen kao gnusni vladar koji želi da pije vino iz lobanje svog neprijatelja, u ovom slučaju, sultana Mehmeda II.

Već u samoj postavci priče imamo dve krucijalne greške. Naime, prva. Murat II je živeo i vladao u periodu od 1421. до 1451. godine, nakon čega ga je nasledio njegov sin Mehmed II Osvajač u periodu od 1451—1481 . Za vreme njihove vladavine, Srbijom je upravljao samo jedan Lazar. Pod pretpostavkom da režiser Kamil Ajdin, nije mislio na Lazara Hrebljanovića, imamo despota Lazara Brankovića, koji će u našoj istoriji ostati poznat kao sin Đurađa Brankovića.

Dakle, nije kralj, nego despot Lazar Branković. Upravo iz ove porodice potiče i jedna od žena Mehmedovog oca, Mara, devojačko, Branković, Lazarova sestra. Upravo oko Mare i počinje Mehmedov pohod na Srbiju, pošto mu je maćeha oteta od strane kralja Lazara, koji je predstavljen kao krvnik i tiranin čija je najveća želja da pije vino iz lobanje turskog sultana.

U nameri da oslobodi Maru, Mehmed šalje Akandžije, koje pored nje, moraju da spašavaju i vođu elitne osmanlijske konjice, Akindžija.

Istina je da je Mara i brat Lazar nisu bili u najboljim odnosima, zbog čega je ona zaista zatražila zaštitu Mehmeda Osvajača koji joj nakon očeve smrti, dao oblasti oko Dubočice i Leskovca, a nakon što je pobegla iz Srbije, dobila je od njega imanje u mestu Dafni u Grčkoj. Prema dostupnim podacima, imala je veliki uticaj na izbor patrijarha, ali i kao neko ko je svim putnicima koji su išli put Svete gore, pružala konačište.

Ovakav opis sigurno ne ide uz Maru koja "kralju Lazaru po bacanju u tamnicu govori da će doći Turci koji će doći i polomiti glavu kralja Lazara o tron".

Ono što je možda najboitnije napomenuti u čitavoj priči, jeste činjenica da je despot Lazar Branković preminuo pre nego što je turska vojska došla na njegov dvor, iako je u filmu prikazano malo drugačije stanje stvari. Odnosno, da je došlo do bitke koja se u filmu odigrala, a kao rezultat je spaljen srpski tron i oslobođenje vođe akandžija i Mare od strane elitnih konjanika boraca.

Dalje, elemente vladara koji je pio krv iz lobanje svojih protivnika, režiser je sigurno pronašao u liku i delu Krum kana, bugarskog vladara koji je 807. godine porazio vizantijskog cara Nikifora I, nakon čega je odsekao njegovu glavu na kolac i paradirao sa njom u znak pobede. Kasnije se dosetio da od nje napravi vrč, odnosno, srebrni pehar za vino. Veze sa Srbijom i kraljem, despotom ili carom Lazarom, nema. Kao uostalom, ni sa činjenicom da Srbija u doba u koje je smeštena radnja, nikako nije mogla da bude država koja bi ugrozila carstvo Mehmeda II.

Ajdin izgleda voli da se kreativno poigrava sa istorijom u svojim filmovima i tu nema ništa sporno. Međutim, problem nastaje kada neko ničim izazvan izmisli lika koji je em sklon rodoskrnavljenju, em je tiranin, em izgovara rečenicu "Neću umreti dok ne popijem vino iz lobanje Mehmeda II", em je predstavljen kao okupatar u najmanju ruku, a sve to u filmu koji se vodi kao istorijski spektakl.

FIlm "Turci dolaze: Mač pravde" započeo je sa emitovanjem krajem januara ove godine, i prema pisanju pojedinih medija, biće prikazivan širom Evrope, ponajviše u onim delovima gde se nalazi velika populacija turskog življa. Nema sumnje da će privući veliku pažnju publike.