Danas nikako ne činite ove stvari inače će vam život biti tužan i prazan bez blagoslova ovog sveca!

Srpska pravoslavna crkva i vernici danas slave Svetog Simeona Mirotočivog odnosno velikog župana Stefana Nemanju - osnivača dinastije Nemanjića, vladara, ujedinitelja i tvorca "nezavisne srpske države".

Stefan Nemanja, veliki župan Raške, rođen je u Ribnici na Morači, današnjoj Podgorici, verovatno 1114. godine, a vladao je nečim što se u našoj istoriografiji popularno zove istočnim srpskim zemljama. O pravoj državi Srbiji, a ne teritorijama lokalnih velmoža i vazala tadašnjih velesila (Vizantije, Mađarske, Bugarske...) može se govoriti tek nakon oslobađanja od Osmanlijske carevine.

Jedan je od najznačajnijih srpskih vladara, najmlađi sin vlastelina Zavide, otac Svetog Save, ktitor, odani branitelj pravoslavlja... Tadašnju srpsku državu uspeo je da proširi, aktivno se borio protiv hrišćana bogumila i ostalih "jeretika" odnosno onih koji su imali različito viđenje Hrista od zvanične verzije tada već šest decenija podeljene Hrišćanske crkve.

Zbog toga se i Stefan Nemanja smatra rodonačelnikom Srpske pravoslavne crkve.

Kršten kao katolik

Stefan Nemanja je prvi put kršten u rimokatoličkoj crkvi po latinskom obredu, a kada se vratio u Rašku krstio se drugi put - u crkvi Svetih Petra i Pavla u Rasu po grčkom običaju.

Prevratom je preuzeo presto velikih župana Raške, s braćom svrgnuo dinastiju Vukanovića, a vlast je preuzeo oko 1167. godine kada je starijeg brata Tihomira proterao iz zemlje.

Vizantija i Mađarska su često bile u sukobu, a župani Raške saveznici mađarske kraljevine.

To je pokušao da promeni vizantijski car Manojlo Komnin tako što je postavio Tihomira za upravnika Raške 1163. godine.

Stefan Nemanja je zbacio Tihomira i vrhovnu vlast Vizantije.

Usledili su novi napadi i kako bi spasao svoju zemlju i narod otišao je kod Komnina da moli za oprost i priznao ga za svog suverena. Nakon smrti Komnina počeo je napade na vizantijsku teritoriju i širenje vlasti na okolne srpske oblasti.

Širenje države zaustavilo se 1190. godine porazom na Moravi. Raška je tada postala vizantijski vazal, ali je Stefanu Nemanji priznat deo osvojenog.

Povukao se sa vlasti i zamonašio 1196. godine. On je pravoslavlje uspostavio kao državnu religiju. Mnogo se oslanjao na crkvu koja je nastojala da mu pomogne, pa je tako pravoslavlje postalo državna vera, a širom Srbije počeli su da se grade manastiri i crkve. Kada je utvrdio državu i u njoj pravoslavnu veru zamonašio se sledeći primer svog sina Save u manastiru Studenica.

Vlast je predao srednjem sinu Stefanu Nemanjiću (Stefanu Prvovenčanom) koji postaje veliki župan Raške. Najstarijem sinu Vukanu je ostavio na upravu Zetu. Nakon dve godine monaškog života u Studenici otišao je na Svetu Goru. U manastiru Vatopedu živeo je sa sinom Savom i tako su zajedno dane i noći provodili u molitvi. Sagradili su nekoliko paraklisa, ali i iz temelja obnovili manastir Hilandar. Skoro svaka srpska crkva ima prikazan njegov lik na ikonama, freskama i drugim radovima.

SPC slavi Svetog Simeona Mirotočivog 26. februara na dan kada se upokojio.

Narodne priče i običaji

Na današnji dan, u spomen na Svetog Simona, održavali su se panađuri (vašari), a danas je to samo običaj u Valjevskoj Mionici. U narodu se o Stefanu Nemanji održalo predanje kao o zmajevitom čoveku, koje potiče od njegovih ratnih uspeha u borbama sa moćnom Vizantijom. Po predanju, bio je proždrljiv, jer se u njega bila uvukla ala, pa je bilo potrebno i nju hraniti.

Nemanja je za ručak jeo pečenog vola, u njemu pečenog ovna, u ovnu pečenu kokoš i u njoj pečeno jaje. Jednom o ručku, Nemanja je bio kod svog sina Svetog Save, i zatražio da ruča. Sava mu pružio poskuricu (pečat sa slavskog kolača), a ala zinula da je dohvati. Tada Sava zgrabi alu i baci je u more. Od tada Nemanja više nije bio proždrljiv.