Igrao pred 125.000 ljudi, postigao 109 golova za reprezentaciju, jedan jedini - Ali Deji!

Golovima protiv Švedske u septembarskom ciklusu Lige nacije, Kristijano Ronaldo stigao je do 100. i 101. pogotka u dresu reprezentacije Portugala. Postao je prvi Evropljanin koji je prebacio magičnu granicu od sto golova u dresu nacionalnog tima, ali ne i jedini fudbaler na svetu koji može da se pohvali tim podatkom. Ispred njega je još samo jedan čovjek, kojeg su zvali Mister gol, a koji i dan-danas, 13 godina nakon penzionisanja, uživa status hodajućeg spomenika iranskog fudbala. U pitanju je Ali Daei ili kako su ga naši komentatori zvali Ali Deja!

Daei je u dresu Irana od 1993. do 2006. godine na 149 mečeva postigao 109 golova i apsolutni je rekorder u toj kategoriji. U klupskoj karijeri je na nešto više od 280 utakmica mrežu tresao 112 puta. Poput mnogih igrača, jedan deo karijere proveo je u Evropi. Igrao je u Arminiji iz Bilefelda, minhenskom Bajernu i Herti. 

Klubove je menjao često, a prvi u karijeri bio mu je iranski Esteglal. Tu je - što u mlađim kategorijama, što u seniorskom timu - proveo ukupno pet godina. Potom su usledile kratke epizode u Taksiraniju i Tegaratu, a onda i poziv u reprezentaciju Irana. Za “Tim Meli” debitovao je protiv Pakistana 1993. Te godine postigao je sedam golova za nacionalni tim, a učinak bi bio bolji da nije usledio poziv u vojsku i služenje u iranskim vazduhoplovnim snagama.

Po završetku vojnog roka karijeru je 1994. nastavio u Persepolisu. Uz Esteglal, Persepolis je najveći iranski klub, a njihovo rivalstvo je jedno od najvećih u fudbalu.

Uporedo sa igrama u Persepolisu, blistao je u dresu Irana. Za nacionalni tim postigao je 22 gola na 18 mečeva 1996. godine. Najbolje partije imao je na Azijskom fudbalskom u Ujedinjenim Arapskim Emiratima. Iran je stigao do polufinala gdje je eliminisan od Saudijske Arabije, a Daei je postigao osam golova. U duelu protiv Južne Koreje četiri puta je zatresao mrežu, a na kraju godine bio je drugi u izboru za najboljeg fudbalera Azije. Ispred njega bio je drugi Iranac - Kodad Azizi.

Zahvaljujući dobrima partijama na tom turniru, Daei prvi put napustio Iran i karijeru nastavio u katarskom Al Sadu, ali se zadržao samo pola godine. Zajedno sa reprezentativnim kolegom, Karimom Bagerijem na ljeto 1997. otipao je u Evropu, u nemačku Arminiju.

Bila je to sjajna godina za Daeija, a krunisana je plasmanom Irana na Mundijal u Francusku. Ekipa je u baražu protiv Australije u prvom meču na domaćem terenu pred više od 125 hiljada ljudi odigrala 1:1, da bi u revanšu u Melburnu “Tim Meli” pogocima Bagerija i Azizija stigao dva gola zaostatka i - zbog više postignutih golova u gostima (2:2) - izborio odlazak na Svjetsko prvenstvo. Prvi put posle 20 godina ova zemlja plasirala se na završni turnir najboljih reprezentacija sveta.

Daei, Bageri, Azizi i društvo u Francuskoj su igrali u grupi sa SR Jugoslavijom, SAD i Nemačkom. U prvom meču na turniru, nakon velikog mučenja i slabe igre, Jugoslavija je slavila golom Siniše Mihajlovića iz slobodnjaka, da bi u narednom kolu, u istorijskom meču Iran savladao SAD. Bila je to “majka svih mečeva”, kako je nazvan susret dvije reprezentacije, a golovima Estilija i Mahdavikije Iran je slavio (2:1) i zabeležio prvu pobjedu ikada na mundijalima. U trećem kolu porazom od Njemačke (2:0) avantura je bila okončana.

Daei u Francuskoj nije postigao gol, a nakon završetka prvenstva je ostvario transfer karijere u Bajern Minhen. Po običaju, ni tu se nije mnogo zadržao. Svega jednu sezonu. Sa Bavarcima je osvojio Bundesligu 1999, a sa klupe je posmatrao epsko finale Lige šampiona u Barseloni u kojem je minhenski klub u finišu nakon preokreta poražen od Mančester junajteda. Te godine proglašen je za najboljeg azijskog fudbalera.

Nakon Bajerna otišao je u Hertu i tu se zadržao tri godine, odakle je 2002. stigao u Al Šabab. I dok u dresu berlinskog kluba nije mogao da se pohvaliti zapaženim partijama, u dresu Irana je nastavio da trese mreže. Dotadašnji rekorder po broju golova za neku reprezentaciju bio je Ferenc Puškaš. Mađar je u dresu “lake konjice“ 84 puta bio strijelac, a priliku da izjednači njegov rekord, Daei je dobio u novembru 2003. godine.

Iran je u kvalifikacijama za Azijski fudbalski kup dočekao Sjevernu Koreju. Igrao se 52. minut kada je Daei zatresao mrežu i stigao Puškaša. Ali, tada su navijači Irana ubacili petarde na teren, a jedna je pogodila igrača gostiju. Fudbaleri Sjeverne Koreje napustili su teren i odbili da se vrate, pa je meč registrovan u korist Irana službenim rezultatom 3:0, a gol Daeija bio je poništen.

Ponovo je morao da juri rekord. Sljedeći meč Iran je igrao nekoliko dana kasnije protiv Libana i ovog puta se gol, koji je postigao Daei, računao. Izjednačio je rekord Puškaša, a u narednom meču protiv istog rivala i prestigao legendarnog Mađara. Sa 85 golova postao je igrač sa najviše golova u dresu reprezentacije.

Jubilarni stoti gol u nacionalnom dresu postigao je protiv Laosa 2004. godine. Dvije godine kasnije posljednji put je zatresao mrežu. Bilo je to protiv Kostarike u prijateljskom meču u sklopu priprema za Mundijal u Njemačkoj. Na Svetskom prvenstvu Iran nije prošao grupu u kojoj su bili Meksiko, Angola i Portugal sa Kristijanom Ronaldom i timu, a Daei je završio reprezentativnu avanturu.

Njegov rekord će, gotovo izvjesno biti srušen. Kristijano Ronaldo nema nameru da u skorije vreme okonča reprezentativnu karijeru, naročito ako ima u vidu da je tako blizu obaranja još jednog rekorda. A Portugalac obožava da ruši rekorde i da njegovo ime bude prvo u nekoj kategoriji.

Najbolji strelci reprezentacija svih vremena

1. ALI DAEI (Iran) 109 golova

2. KRISTIJANO RONALDO (Portugal) 101

3. MOKHTAR DAKARI (Malezija) 86

4. FERENC PUŠKAŠ (Mađarska) 84

5. GODFRI ČITALU (Zambija) 79

6. HUSEIN SAED (Irak) 78

7. PELE (Brazil) 77

8. KUNIŠIGE KAMAMOTO (Japan) 75

9. BAŠAR ABDULAH (Kuvajt) 75

10. SUNIL ČETRI (Indija) 72