Bio je najveći grad na svetu

Ime mu potiče od akadske reči Vavilu, što znači „božja kapija“. Ta reč bila je prevod sumerskog imena Kadingira. On je bio izgrađen uz levu i desnu obalu reke Eufrat sa strmim nasipima za obuzdavanje sezonskih poplava reke. Polovina grada je bila na jednoj, a druga polovina na drugoj obali reke, a izgradio ga je akadski vladar Sargon. Vavilon je prvobitno bio mali akadski grad koji potiče iz perioda Akadskog carstva oko 2300. godine p. n. e.
Varoš je postala deo malog nezavisnog grada-države sa usponom Prve vavilonske dinastije u 19. veku p. n. e. Amoritski kralj Hamurabi stvorio je kratkotrajno carstvo u 18. veku p. n. e. On je izgradio Vavilon u veliki grad i proglasio se kraljem. Južna Mesopotamija postala je poznata kao Vavilonija i Vavilon je nadmašio Nipur kao sveti grad. Carstvo je oslabilo pod Hamurabijevim sinom Šamsu-Ilunom i Vavilon je proveo dug period pod dominacijom Asirije, Kasite i Elamita. Nakon što su ga Asirci uništili, i zatim ponovo izgradili, Vavilon je postao prestonica kratkotrajnog Neovavilonskog carstva od 609. do 539. godine p. n. e. Vavilonsko carstvo na čelu sa Amoritskom dinastijom nakon borbi protiv planinskih plemena uspeva da povrati kontrolu i ujedini celu Mesopotamiju. Viseći vrtovi iz Vavilona bili su jedno od sedam čuda drevnog sveta. Nakon pada Neovavilonskog carstva, grad je prešao pod vlast Ahemenidske, Seleukidske, Partske, Rimske i Sasanidske imperije.
Procenjeno je da je Vavilon bio najveći grad na svetu, od oko 1770. do oko 1670. godine pre nove ere, i opet od oko 612. do oko 320. p. n. e. On je verovatno bio prvi grad koji je nadmašio populaciju od 200.000 stanovnika. Procene za maksimalni opseg njegove površine kreću se od 890 do 900 hektara. Ostaci grada nalaze se u današnjem Hilahu u Babilskoj oblasti u Iraku, oko 85 km južno od Bagdada, i sastoje se od brojnih srušenih objekata od blatne cigle i drugih ruševina.
Glavni izvori informacija o Vavilonu - ekskavacija samog nalazišta, reference u tekstovima klinastim pismom koji su nađeni na drugim mestima u Mesopotamiji, reference u Bibliji, opisi u klasičnom tekstovima (naročito Herodotovim), i opisi iz druge ruke (koji citiraju delo Ktezije i Berosa) - predstavljaju nepotpunu i ponekad oprečnu sliku drevnog grada, čak i na njegovom vrhuncu u šestom veku pre nove ere.
 
Istorija

Grad su osnovali Sumerani u četvrtom milenijumu p. n. e., a prvi put se pominje na pločici Sargona Akadskog iz 24. veka p. n. e. kada je Sargon Akadski proglasio Vavilon prestonicom svoje države. Tokom narednih nekoliko vekova važnost grada i broj stanovnika bili su manji. Grad dobija opet važnost u 18. veku p. n. e. kada postaje glavni grad Hamurabijevog carstva. Od tog trenutka grad Vavilon postaje glavni grad Vavilonije, mada su ga Kasiti, tokom svoje 440 godina duge vladavine, preimenovali u Karandunijaš.

Grad je bio smešten na obema obalama reke Eufrat tako da su morali biti sagrađeni nasipi koji su ga štitili od sezonskih poplava. Bio je opkoljen sa tri visoka bedema pravougaone osnove, čija je ukupna dužina premašila 8 km; dva su bila debljine 7,80 i 7, a jedan 3,30 m. U narednim godinama Vavilon je postajao sve veći i raskošniji, ali su ga uskoro osvojili Asirci. Stanovništvo grada u dva navrata se pobunilo protiv asirske vlasti (prvi put u doba Mušezub-Marduka, a drugi put za vreme Šamaš-šum-ukina), ali su ga Asirci oba puta ponovo osvojili (prvi put Senaherib, a drugi put Asurbanipal).

Pobune 

Za vreme Senaheribove vlasti stanovništvo Vavilona se stalno bunilo, tako da je Senaherib, da bi ugušio ustanke, 689. p. n. e. naredio potpuno uništenje grada. Svi zidovi, palate i hramovi bili su uništeni, a ostaci bačeni u kanal Arahtu. Ovaj čin je tako rasplamsao versku svest Mesopotamije da nedugo zatim Senaheriba ubijaju nepoznati napadači. Njegov naslednik Esarhadon odmah je obnovio grad, u njemu se krunisao i izgradio palatu u kojoj je provodio jedan deo godine. Nakon njegove smrti vladar Vavilonije postaje njegov najstariji sin Šamaš-šum-ukin koji je kasnije vodio pobunu protiv svog brata Asurbanipala Asirskog.
Još jednom se Vavilon našao pod opsadom Asiraca. Kralj Asurbanipal je brzo osvojio grad i razorio ga, ali kad je 612. p. n. e. pala Niniva, Vavilon se oslobodio asirske vlasti i postao glavni grad novog Vavilonskog carstva. Godine 605. p. n. e. Vavilonci su pobedili Egipćane u bici kod Karkemiša i uklonili ih sa svetske pozornice. Tokom perioda nezavisnosti pod Nabopolasarom započelo je novo razdoblje arhitektonskih radova, a Nabopolasarov sin Nabukodonosor je od grada napravio čudo antičkog sveta. Nabukodonosor je izgradio Ištarinu kapiju, obnovio Etamenanski hram i izgradio Semiramidine viseće vrtove (jedno od sedam svetskih čuda).
Reč Vavilon danas se koristi i kao opšti simbol za multikulturnu i multietničku metropolu u kojoj istovremeno zajednički živi više naroda, vera i jezika. Ponekad označava i veliku gradsku celinu iskvarenu porocima i nemoralom.

 

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI