Rođen na Božić, kao peto od četrnaestoro dece Ćira i Mileve, poliglota i duhovni vođa verujućeg naroda u Crnoj Gori

Rođen je 7. januara 1938. godine u Donjoj Morači kod Kolašina. Živeo je i radio u Cetinju.

Radović je 1962. godine diplomirao na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu, a pet godina kasnije se zamonašio i uzeo ime Amfilohije. Postdiplomske studije je pohađao u Bernu i Rimu, a doktorsku disertaciju je odbranio u Atini. Jeromonah je postao 1968. godine, dok je 1985. godine rukopoložen za episkopa banatskog. Od 1991. godine je mitropolit crnogorsko-primorsko-skenderijsko-brdski-zetski i egzarh pećkog trona. Bio je profesor na Institutu Svetog Sergija u Parizu, te redovni profesor na Bogoslovskom fakultetu Sveti Jovan Bogoslov u Beogradu. Institut Svetog Sergija mu je 2012. godine dodelio počasni doktorat. Od 1973. godine objavio je brojne knjige, studije i besede, a bavio se i prevođenjem dela sa grčkog na srpski jezik i obrnuto.

Detinjstvo i obrazovanje

Risto Radović je rođen na pravoslavni Božić 1938. godine u Barama Radovića, zaseoku kod Donje Morače, nedaleko od Kolašina, kao peto od četrnaestoro dece Ćira i Mileve Radović (rođena Bakić). Potomak je vojvode Mine Radovića, jednog od prvih plemenskih kapetana crnogorskih koji je 1820. godine prisajedinio Moraču Crnoj Gori. Nakon osnovne škole završio je Bogosloviju Svetog Save u Rakovici, a potom je 1962. godine diplomirao na Bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Studirao je klasičnu filologiju na beogradskom Filozofskom fakultetu, dok je postdiplomske studije nastavio u Bernu i Rimu. Doktorsku disertaciju na temu "Tajna Svete Trojice po učenju Grigorija Palame" odbranio je u Atini. Sedam godina je proveo u Pravoslavnoj grčkoj crkvi.

Govorio je ruski, grčki, italijanski, nemački i francuski jezik. Akademska karijera, književni i prevodilački rad Godinu dana je proveo na Svetoj Gori, a potom je od 1974. do 1976. godine bio profesor na Institutu Svetog Sergija u Parizu. 1976. godine je postao docent, a potom i redovni profesor na katedri za Pravoslavnu pedagogdiju (katihetiku) sa metodikom nastave na Bogoslovskom fakultetu Sveti Jovan Bogoslov u Beogradu.

Radović je od 1973. godine do danas (2020. godina) objavio brojne knjige, studije i besede na srpskom i grčkom jeziku.

Među značajnijim studijama su "Smisao liturgije" iz 1974. godine, "Sinaiti i njihov značaj u Srbiji XIV vijeka" iz 1981. godine, "Filokalijski pokret XVIII i početkom XIX vijeka" iz 1982. godine, te "Osnove pravoslavnog vaspitanja". Osim publicističkog, mitropolit Amfilohije se bavio i prevodilačkim radom. Preveo je mnoge studije, biografije i knjige sa srpskog na grčki jezik i obrnuto, među kojima su "Justin Popović: "Žitije Svetog Simeona i Save", "Premudrosti Solomonove", "Knjiga Premudrosti Isusa Sina Sirahova" i druge. Zbog brojnih drugih obaveza 2005. godine je okončao akademsku karijeru. Institut Svetog Sergija u Parizu mu je u februaru 2012. godine dodelio počasni doktorat. Put od jeromonaha do mitropolita Radović se zamonašio 1967. godine u Grčkoj i uzeo ime Amfilohije, što na grčkom znači "dva voda vojske". 21. jula 1968. godine je postao jeromonah. Krajem 1985. godine rukopoložen je za episkopa banatskog sa sedištem u Vršcu. Početkom 1991. godine Radović je ustoličen za mitropolita crnogorsko-primorsko-skenderijsko-brdsko-zetskog i egzarha pećkog trona, nasledivši na toj poziciji vladiku Vasilija. Po preuzimanju mitropolije, Amfilohije je podstakao obnovu crkava i manastira, te povećao broj sveštenika.

Sledeće godine je pokrenuo glasilo Crnogorsko-primorske mitropolije "Svetigora", a 1998. godine počeo je sa radom Radio Svetigora. U međuvremenu je uredio zbornik "Jagnje Božije i zvijer bezdana" u kome se izlaže pravoslavna filozofija rata. Ugostio je u Cetinju carigradskog i ruskog patrijarha, te omogućio da se 1993. godine po prvi put u istoriji Sveti arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve održi u Mitropoliji crnogorsko-primorskoj. Sveti arhijerejski sabor SPC (Srpske pravoslavne crkve) je 13. novembra 2007. godine, nakon hospitalizacije tadašnjeg patrijarha Pavla, odlučio da se dužnost patrijarha privremeno prenese na mitropolita Amfilohija kao zamenika patrijarha. Posle smrti patrijarha Pavla, 15. novembra 2009. godine Sveti arhijerejski sinod ga je izabrao za mjestobljustitelja patrijarškog trona. Sinod ga je 21. maja 2010. godine imenovao za administratora Eparhije raško-prizrenske. Nakon uvođenja episkopa lipljanskog Teodosija u tron episkopa raško-prizrenskog, 26. decembra 2010. godine, Amfilohije je preuzeo funkciju administratora na njega.

Bibliografija

Knjige, studije, besede 1973. Tajna Svete Trojice po učenju Grigorija Palame (Doktorska disertacija na grčkom jeziku) 1974. Smisao liturgije (studija na grčkom jeziku) 1979. Tumačenje Starog zaveta kroz vekove 1981. Sinaiti i njihov značaj u Srbiji XIV vijeka (studija na srpskom jeziku) 1982. Filokalijski pokret XVIII i početkom XIX vijeka (studija na grčkom jeziku) 1983. Osnove pravoslavnog vaspitanja (studija na srpskom jeziku) 1987. Duhovni smisao hrama Svetog Save 1988. Prepodobni Rafailo Banatski 1992. Vraćanje duše u čistotu (besede, razgovori, pogledi) 1994. Svetosavsko prosvetno predanje i prosvećenost Dositeja Obradovića 1995. Istorijski presek tumačenja Starog zavjeta 1996. Zbirka pesama „U Jagnjetu je spas“ Prevodi 1973. Episkop Nikolaj: „Kasijana“ 1974. Justin Popović: „Žitije Svetog Simeona i Save“, Starac Arsenije Kapadokijski 1993. Mitropolit Jovan Zizjulas, Od maske do ličnosti 1995. Premudrosti Solomonove „Azbučni Otačnik“ (objavljeno u delovima u časopisima „Jevanđeljski Neimar“ i „Svetigora“) „Sv. Grigorije Palama“(besede objavljene u časopisu „Banatski vesnik“, brojne studije, besede i eseje u „Svetigori“ i drugim listovima) 2007. Knjiga Premudrosti Isusa Sina Sirahova.