Preminuo velikan jugoslovenskog stripa

Bio je jedan od najplodnijih i najpopularnijih jugoslovenski strip-scenarista, čiji su stripovi objavljeni u milionima primeraka širom Jugoslavije i Evrope.

Obradović je rođen 12. novembra 1950. godine u Novom Sadu, gde je završio osnovnu i srednju školu, a studirao na Građevinskom fakultetu.

Karijeru je počeo na Televiziji Novi Sad, ali se ubrzo potpuno profesionalno posvetio stripu.

Pored stripa, uspešno se bavio sportom, naročito košarkom, kao igrač i trener u novosadskom klubu Slavija, a zatim i kao košarkaški sudija, a bio je i vojvođanski vicešampion u reliju.

Od najranijeg detinjstva voleo je strip, a odrastao je zajedno, u istoj ulici, sa Branislavom Kercem, koji će kasnije sa Tozom činiti najpopularniji stripski tandem na ovim prostorima.

Tozin početak profesionalnog bavljenja stripom vezan je za strip-serijal "Poručnik Tara".

Serijal je objavljivan u Zlatnom klikeru, Nevenu, Strip zabavniku i Vojvođanskom stripu, ukupno 23 epizode.

Sa istim autorom za gornjomilanovačke Dečje novine stvara serijale “Kobra”, “Cat Claw” i “Nindža”.

U međuvremenu postaje i prvi profesionalno angažovani strip-scenarista u novosadskom Dnevniku, za koji radi na licencnom stripu "Veliki Blek", a kasnije i na domaćim serijalima "Lun kralj ponoći", "Troje nesalomljivih", "Izvidnik Rod", "Zeka Pega", "Porodica Srećković", "Kiki i Riki".

Za novosadski Forum napisao je brojne scenarije za licencni strip "Tarzan", kao i za strip "Billy The Pljuc". Piše i scenarija za brojne kratke stripove, a početkom 1990. sarađuje sa nemačkim izdavačem Bastei, kao i sa italijanskim časopisima Lanciostory i Scorpio.

Sredinom ove decenije učestvovao je u izradi stripa "Nevolje sa Rokijem i druge priče o ljudskim pravima", koji je postao sredstvo u nastavi u osnovnim školama u Crnoj Gori.

Sarađivao je sa velikim brojem crtača, a pored Kerca po njegovim scenarijima crtali su i Marinko Lebović, Radič Mijatović, Slavko Pejak, Pavel Koza, Sibin Slavković, Miodrag Ivanović Mikica, Branko Plavšić…

Brojna epizode Svetozara Obradovića objavljene su širom Evrope - u Nemačkoj, Francuskoj, Italiji, Holandiji, skandinavskim zemljama, kao i u SAD.

Pored pisanja scenarija za strip bavio se i publicistikom (Velike prevare i falsifikati, Dnevnik, Novi Sad, 2003; Novosadski strip!, Prometej, Novi Sad, 2007), kao i pisanjem radio-drama.

U svetu stripa pojavio se i kao tušer pojedinih epizoda, a jedan je od osnivača Udruženja stripskih autora Srbije, gde je bio i potpredsednik.

Od 2012. do 2016. godine bio je urednik stripa u izdavačkoj kući "ROSENCRANTZ".

Posebno je zapažen Tozin pedagoški rad, kako kroz rubrike u Strip zabavniku i "Dečjem Dnevniku", tako i kroz školu stripa, odnosno strip radionicu na Novosadskom otvorenom (radničkom) univerzitetu, gde je 2000. godine organizovao i izložbu „Novosadski strip prva generacija“.