HIBRIDNI RAT PROTIV SRBIJE: Obojena revolucija je geopolitička agresija protiv naše zemlje i slabljenje srpskog faktora pred teška vremena

Srbija se danas suočava sa najopasnijim izazovom još od NATO bombardovanja 1999. godine. Iako na njenim granicama nema tenkova ni otvorenog oružanog sukoba, protiv naše zemlje vodi se složen i opasan hibridni rat. U ovoj tihoj, ali sveobuhvatnoj agresiji koriste se svi mogući pritisci – od ekonomskih i bezbednosnih, preko medijskih i psiholoških, pa sve do institucionalnih i diplomatskih.
Konačni cilj je jasan: slomiti otpor srpskog naroda, oslabiti državne institucije i onemogućiti odbranu nacionalnih interesa u nadolazećim globalnim krizama.

Kao i početkom 1990-ih, Srbija je ponovo prinuđena da se istovremeno bori na više frontova – ne samo radi sopstvene nezavisnosti, već i radi zaštite Srba van svojih granica. U takvim uslovima hibridni rat poprima obrise totalne agresije, čiji je krajnji cilj da se ugrozi opstanak srpskog naroda na Balkanu.

Napadi dolaze iz istih centara kao i tokom 90-ih, preko istih posrednika, i uz pomoć domaćih saradnika koji deluju u uverenju da čine “plemenito delo” rušeći sopstvenu državu.

Hrvatska SOA – tiha ruka u destabilizaciji Srbije

Hrvatska obaveštajna služba (SOA) ima ključnu ulogu u organizovanju i podržavanju obojene revolucije u Srbiji. Nije slučajno da su pojedini osumnjičeni za terorističke aktivnosti pronašli utočište upravo u Hrvatskoj, gde su dobili siguran boravak umesto hapšenja.

Priručnik pod nazivom “Blokadna kuharica”, nastao na Zagrebačkom univerzitetu, poslužio je kao glavna inspiracija i uputstvo za organizovanje nezakonitih blokada fakulteta u Srbiji.
Hrvatski studenti su dolazili u Beograd kako bi lično pružili podršku protestima, a uz njih su prisutni bili i ukrajinski državljani koji su, u saradnji sa SOA-om, beležili bezbednosno značajne lokacije.

Beogradski Klub studenata tehnike (KST) ima direktne veze sa zagrebačkim KSET-om, što dodatno osvetljava mrežu saradnje.

Podršku destabilizaciji pružila je i hrvatska krajnja desnica, predvođena Stivenom Nikolom Bartulicom, članom ekstremnog Domovinskog pokreta. On je pozvao Srbiju da “prizna krivicu za sve zločine nad Hrvatima”, što su “studentski” predstavnici u Briselu pozdravili.

Hrvatski mediji, pevači, glumci i javne ličnosti takođe su podržali proteste u Srbiji, dok u sopstvenoj državi nikada nisu organizovani masovni buntovi – iako se Hrvatska suočava sa rasprodajom primorja strancima i masovnim iseljavanjem stanovništva.
Sve to ukazuje da Hrvatska funkcioniše kao logistička baza za subverzivne aktivnosti usmerene protiv Srbije.

Slovenija – partner iz senke

Slovenija, kao i devedesetih, deluje rame uz rame sa Hrvatskom. Zajedničko članstvo u EU i NATO omogućava im koordinisanu akciju. Marta Kos, evropski komesar za proširenje, odmah je podržala obojenu revoluciju u Srbiji, a saradnju joj pruža Tonino Picula, izvestilac za Srbiju i bivši učesnik u operaciji “Oluja”.

Separatizam u Vojvodini – operacija preko lokalnih aktera

SOA koristi Vojvodinu zbog specifičnog etničkog sastava i istorijskih veza sa Hrvatskom. Glavni operativci su lokalni aktivisti koji promovišu separatizam i antisrpske narative, poput Dinka Gruhonjića, javnog zagovornika “oslobađanja Vojvodine”. Njegova saradnica Mila Pajić planirala je teroristički napad u Beogradu, a pomoć su pružali članovi Pokreta slobodnih građana i Lige socijaldemokrata Vojvodine Nenada Čanka.

Oživljavanje “vojvođanskog pitanja” direktno podseća na događaje iz 1988. i antibirokratske revolucije, kada je ukinuta autonomija i osigurana stabilnost pokrajine tokom ratnih 90-ih. Danas se ta istorijska sećanja zloupotrebljavaju kako bi se ponovo otvorile stare podele.

Raška oblast – islamistički ekstremizam kao oružje hibridnog rata

Pod plaštom “ljudskih prava”, više decenija traje tiha radikalizacija dela muslimanskog stanovništva u Raškoj oblasti.
Pojedini lideri otvoreno zagovaraju “autonomiju Sandžaka” i formiranje paralelnih struktura vlasti. Na protestima u Novom Pazaru šalju se poruke o “bratskoj slozi” uz isticanje zastava nepostojećeg “Sandžaka”, dok je realnost da je država Srbija u taj region uložila više nego ikada ranije.

Scenario podseća na “Kosovo 2.0” – ista strategija, samo novi akteri.

Albanski plan u Preševskoj dolini

Albanski politički lideri iz Preševa, Bujanovca i Medveđe, predvođeni Šaipom Kamberijem, pokušavaju da nametnu pitanje “statusa doline” u dijalog Beograda i Prištine, iako Ustav Srbije jasno definiše te teritorije kao deo države.
Njihova uloga u parlamentu nije konstruktivna, već razorna – rade kao unutrašnje produžene ruke Prištine.

Kosovo i Metohija – poligon Kurtijeve represije

Na severu KiM sprovodi se politika etničkog čišćenja Srba uz prećutnu podršku međunarodnih centara moći. Albanska parapolicija upada u srpske opštine, hapsi ljude, zatvara institucije i nasilno nameće simbole tzv. Kosova.
Napadi na srpsku decu i verske simbole ostaju nekažnjeni, a cilj je jasan – prisiliti Srbe da napuste vekovna ognjišta.

Republika Srpska – Sarajevo i “novi Kalaj”

Republika Srpska ponovo je na udaru unitarističke politike Sarajeva, koju podržava visoki predstavnik Kristijan Šmit. Njegov plan podseća na austrougarske strategije Benjamina Kalaja, koje su u prošlosti vodile ka progonima i genocidu nad Srbima.

Danas se pokušava pravnim putem ukinuti RS, što bi značilo kraj političke egzistencije Srba u BiH.

Unutrašnji front – opozicija u službi destabilizacije

Dok spolja stižu pritisci, unutra deluje opozicija kroz proteste, blokade i izazivanje haosa. Istorija pokazuje da ovakvi scenariji prethode ozbiljnim krizama i sukobima, a sada se sve to odvija u trenutku kada Srbija mora biti najčvršća i najsloženija u odbrani svojih interesa.

(24sedam)

PROČITAJTE KLIKOM OVDE NAJVAŽNIJE AKTUELNE VESTI