Trgovac koji je gradio bolnice i domove za stare i iznemogle

Kao vredan i radan čovek, Nikola je u čaršiji uživao ugled ne samo bogatog već i čestitog i mudrog čoveka, čije se mišljenje o mnogim stvarima tražilo, a saveti prihvatali. Bogastvo koje je godinama sticao ulagao je u nekretnine i akcije državnih i privatnih banaka i društava. Jedna od prvih dobrotvornih aktivnosti Nikole Spasića vezana je za Društvo dečjih skloništa početkom 20. veka. On je u dvorištu Palilulske osnovne škole podigao kuću za đačko sklonište, a dodelio je školi i određenu godišnju novčanu pomoć, koja se redovno isplaćivala, kao i nagrade najboljim đacima.

Za vreme Prvog balkanskog rata 1912, u Beogradu, u iznajmljenoj zgradi Uprave monopola organizuje pomoćnu bolnicu za srpske ranjenike. Bolnicu je svojim sredstvima opremio potrebnom opremom i lekovima, kao što je obezbedio i lekare iz Nemačke, poput dr Kacenelenbogena, a u toj bolnici radila je i dr Draga Ljočić, prva žena lekar u Srbiji. Hrana za ranjenike spremala se u njegovoj kući, a glavna sestra bila je njegova supruga Anastasija Naka Spasić. Po završetku rata sav bolnički inventar poklonio je srpskom Crvenom krstu.

Na početku Prvog svetskog rata supruga Naka Nikoli predlaže da pomogne unesrećenim srpskim vojnicima, te je on osnovao svoju prvu zadužbinu - Srpski narodni invalidski fond „Sveti Đorđe“.

Nikola Spasić je testamentom, u Beogradu, 9. februara 1912. godine, zaveštao svoju nepokretnu imovinu za osnivanje zadužbine pod svojim imenom za ostvarivanje „opštih ciljeva“ i naložio da se kupi najveće zvono za Crkvu Svetog Save, kada bude podignuta, i da joj se pokloni kao njegov dar, zatim da se „podigne jedna bolnica u Beogradu za koju vrstu bolesti reknu saniteti i kada bude gotova da se preda Opštini beogradskoj“. U testamentu stoji i obaveza da se „podignu dve bolnice u unutrašnjosti gde je najpotrebnije, kao i jedan dom za sirote i iznemogle srpske građane“, ali i da se održava Crkva Svetog Trifuna na Topčiderskom groblju. Nepokretna imovina Nikole Spasića koju je dao za osnivanje zadužbine sastojala se od četiri zgrade u Knez Mihailovoj ulici, a možda najlepšu, u Knez Mihailovoj 33, podigao je 1889. godine po projektu arhitekte Koste A. Jovanovića, kao stambeno-trgovačku dvospratnicu. To zdanje je 1961. godine stavljeno pod zaštitu kao spomenik kulture i kulturno dobro od velikog značaja za Srbiju.

Posle renoviranja i izgradnje objekata koji su oštećeni u Prvom svetskom ratu, zadužbina je sagradila Gradsku bolnicu u Beogradu sa 100 kreveta, a koja je preteča sadašnjeg KBC Zvezdara. Bolnica je primila prve bolesnike u decembru 1935. Iste godine izgrađeni su i bolnica u Kumanovu, Dom za iznemogle građane u Knjaževcu i bolnica u Krupnju, koja je završena 1938. godine.