Nekadašnji centar komunističkog režima SFRJ danas je moderan poslovni centar!

Ideja o gradnji sadašnje palate „Ušće“, u vreme socijalizma poznate kao CK (Centralni komitet Saveza komunista Jugoslavije), pojavila se odmah nakon Drugog svetskog rata, postojali su mnogobrojni konkursi, kako za sveobuhvatno prostorno-urbanističko rešenje Novog Begrada, tako i za pojedinačne upravne objekte. Tokom ovog višedecenijskog procesa, neki objekti su doživeli preoblikovanje tokom samog izvođenja (sadašnja Palata „Srbija“, nekad Savezno izvršno veće - SIV), a od nekih se do daljeg odustalo, kao što je slučaj s Palatom CK SKJ (kasnije Palata društveno-političkih organizacija). Međutim, 1960. godine, odbačena je prvobitna lokacija za tu zgradu na samom ušću Save u Dunav i raspisan je novi konkurs, na kojem prvo mesto osvaja tim arhitekata koji su činili Mihailo Janković, Dušan Milenković i Mirjana Marijanović. Autori tada nisu bili svesni da su svojim rešenjem trasirali jednu arhitektonsku ideju koja se i danas razvija pred našim očima.

Arhitektura kojom su se vodili bila je misovsko-korbizjeovska, to jest tada već rasprostranjena internacionalna moderna. Struktura staklo-čelik kubičnog objekta, koju je koju deceniju ranije promovisao Mis van der Roe i kombinacija vertikalnog i horizontalnog korpusa, po uzoru na sedište Ujedinjenih nacija, projektovano od strane Le Korbizjea i njegovih učenika, davala je željeni efekat. Tačnije, davala je efekat na crtežima i maketi jer kružni aneks, namenjen plenarnoj sali s 600 mesta, s posebnim galerijama za novinare i ložama za svečane goste i diplomate i dodatnih 200 mesta za publiku, kao i pripadajućim salonima, nikada nije ni izgrađen.

Zdanje je useljeno 1965. godine kao glavna zgrada, a njena prvobitna visina bila je 106 metara. Naziv zgrade u to vreme bio je Palata društveno-političkih organizacija.

Zgrada ostaje nepromenjena do NATO bombardovanja 1999. godine, kada je nakon oštećenja zatvorena, ali s nadom da će biti rekonstruisana jer su stručnjaci, posle temeljnih ispitivanja, zaključili da je oštećeno isključivo fasadno platno, a da je armirano-betonska konstrukcija odlično izdržala test raketnog razaranja.

Nakon smene režima, smenjuje se i društveno-politički sistem, koji je omogućio privatizaciju i prodaju objekta, koji uskoro doživljava i prenamenu. Najpre je 2003. godine raspisan konkurs, kojim je predviđeno povećanje zgrade u osnovi, ali i izgradnja novog tržnog centra. Na konkursu pobeđuje projektni biro ARCVS, na čelu sa arhitektom Branislavom Redžićem, ali se od tog idejnog rešenja odustalo.

Ukupna površina korisnog prostora iznosi oko 23.000 metara kvadratnih kojem su pridodati i nadzemni parking prostori, dok je podzemna garaža, od postojeće znatno proširena (prvobitno je imala kapacitet 50 vozila), i namenjena je posetiocima šoping centra. „Ušće“ predstavlja najvišu zgradu u Srbiji i jednu od najmodernijih u regionu, visoka je ukupno 141 metar. U rekonstrukciju ovog zdanja uloženo je 35 miliona evra, zgrada je dobila dva nova sprata i danas ima 25 spratova. Svaki sprat ima klimu, podno grejanje, neprobojna stakla i najsavremenije sisteme za nadgledanje i komunikacije. Dva novoizgrađena sprata počivaju na metalnoj konstrukciji, a predstavljaju najatraktivniji deo zgrade budući da se na njima nalaze ekskluzivni restoran, atrijum za održavanje koncerata, promocija i raznih scenskih nastupa, a tu je i konferencijska sala.

Nakon pozitivnih kritika, tokom 2016. godine pojavljuju se naznake da bi uskoro mogla da se gradi i poslovna kula „Ušće 2“, a za projekat je opet zadužen biro „Čepmen Tejlor“. Druga kula poseduje 22 sprata uz korisnu površinu od oko 23.000 metara kvadratnih, na koji dolazi i podzemna garaža, sa kapacitetom od 750 parking mesta, koja će moći da koriste zaposleni u obe kule.

Već sada, iako ceo kompleks još uvek nije dovršen, mnogi prolaznici, stručnjaci i laici, porede dve kule Ušća sa dve bliznakinje Svetskog trgovačkog centra u Njujorku koje su, nažalost, srušene u terorističkom napadu u septembru 2001. godine.