Kolona Srba je krenula, a onda je ustaša uzeo malu Anku iz ruku njenog oca, i nakon toga ova devojčica nikad više nije viđena!

Jasenovac je bio najveći logor smrti u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj na prostoru okupirane Jugoslavije za vreme Drugog svetskog rata, samo tridesetak kilometara nizvodno nalazio se logor u kojem su prevashodno bili stacionirane žene i deca. 

Veliki broj nedužnih života je tada oduzet od strane ustaša koje nisu birali način kako će zauvek da se "reše" Srpkinja, ali i njihove dece. 

Anka Ilišević rođena je 1938. godine u selu Vrbaška, opština Bosanska Gradiška, od oca Milovana i majke Zorke. Posle etničkog čišćenja  na Kozari 1942. godine sa ocem je u koloni odvedena preko savskog mosta u Staru Gradišku.

Ustaša ju je oteo iz ruku njenog oca, a ona je vikala: „Ne daj me, čiko, ne daj me!“ i  nakon toga Anka nikad više nije viđena.

Jedino svedočanstvo o njenom postojanju jeste fotografija koju je sačuvao unuk Ankinog oca Mladen Ilišević. 

Neko je iz očaja zabeležio: “Kad ne bi bilo dece, ratovi bi sigurno bili manje strašni". 

Svedočenja preživelih stvaraju jezu u kostima: "Jednog septembarskog dana 1942. ustaše su ispraznile sve sobe. Žene i devojke su povezali žicom u hodniku. Noć i reka njih su progutali. I decu u povoju ustaše su, kao lutke, bacale za majkama" - pričao je preživeli. 

Ankin život od samo četiri leta prekinut je od strane surovih i brutalnih ubica koji su vodili ozloglašene kapmove.