Francuski komandant otkrio jeziv plan bombardovanja koji je bio tajna sve do danas!

Ljiljana Tabaš, nekadašnji opunomoćeni ministar Saveznog ministarstva za inostrane poslove SR Jugoslavije, ovim rečima započinje svoje izlaganje o NATO agresiji.

Ona je godinama dokumentovala i prikupljala informacije o tragediji koja je zadesila našu zemlju, a zatim sve to i objavila.

Informacije koje je iznela dugo su skrivane od javnosti, a mi ih vam sada prenosimo u celosti:

 

Agresija NATO protiv SRJ, od 24. marta do 10. juna 1999. godine, izvršena je grubim krišenjem Povelje UN, osnovinh principa međunarodnih odnosa i međunarodnog prava uopšte. Ona je izvršena angažovanjem gotovo svih raspoloživih vojnih potencijala NATO, ignorisanjem uloge i kršenjem mandata SB UN i kršenjem osnovnog akta NATO-a. Ona je izazvala ogromne ljudske žrtve, humanitarnu i ekonomsku i ekološku katastrofu čijie se stravične posledice ne mogu ograničiti ni vremenski, ni prostorno. Po svom intenzitetu, upotrebljenoj vojnoj sili i posledicama, to je najveća i najdrastičnija agresija u periodu posle Drugog svetskog rata. Nad SRJ je obavljeno 25.200 borbenih letova, bačeno 25.000 tona eksploziva.

Stradali su žene, deca, starci, putnici u autobusima i vozovima, prolaznici na mostovima. Poginulo je 2.500 osoba, od čega 30 % su deca, a ranjeno preko 10.000 osoba od čega preko 40 % dece.

Uništene su i teško oštećene stambene četvrti, mostovi, putevi, železničke pruge, rafinerije nafte, postrojenja hemijske industrije, vitalni privredni objekti, televizijski i radio releji. Razorene su brojne zdravstvene i vaspitno-obrazovne ustanove, kulturni objekti, crkve, manastiri, groblja. Ukupna materijalna šteta, prema prvim procenama, iznosi preko 100 milijardi dolara.

 

Zbog svega iznetog, NATO agresija predstavlja zločin protiv mira i čovečnosti i zločin genocida. Vlada SRJ podnela je tužbu Međunarodnom sudu pravde u Hagu protiv deset država članica NATO, koje su izvršile agresiju bombardovanjem celokupne teritorije SRJ, uključujući sistematske, namerne napade na civilno stanovništvo i civilne ciljeve.

SAD najbolje poznaje osobine oružja sa osiromašenim uranijumom, i svesno ga koriste u cilju izazivanja dugotrajnih patnji i posledica po buduće generacije stanovništva. Na osnovu brojnih istraživanja koja su, nakon Zalivskog rata, objavili američki instituti, posebno Armijski institut za politiku životne sredine, neosporno je utvrđeno da primena oružja sa osiromašenim uranijumom dovodi do kontaminacije, sa trajnim posledicama po životnu sredinu i lokalno stanovništvo - pojava tumora, oštećenje imunološkog sistema, neruološki problemi, respiratorne bolesti, oštećenje bubrega kao i problemi reprodukcije kod muškaraca i žena, itd.