Evo zašto je 4. avgust 1995. najtužniji dan u novijoj srpskoj istoriji!

* Danas se navršava 24 godina od početka hrvatske zločinačke akcije "Oluja"

* Proterano najmanje 250.000 Srba

* Ubijeno i nestalo oko 2.000

U hrvatskoj zločinačkoj akciji "Oluja" avgusta 1995. koja je započela 4. avgusta masivnom vojnom akcijom oružanih snaga Hrvatske, uz podršku NATO, kao i jedinica Hrvatskog veća odbrane (HVO) i Armije BiH (ABiH), izvršena je agresija na prostor Republike Srpske Krajine, odnosno sever Dalmacije, Liku, Kordun i Baniju.

Agresija je izvršena uprkos tome što je ta oblast, odnosno sektori "Jug" i "Sever", bila pod zaštitom UN, kao i činjenici da su predstavnici Republike Srpske Krajine dan pre u Ženevi i Beogradu prihvatili predlog međunarodne zajednice o mirnom rešenju sukoba.

Protiv Srba je angažovan sedmostruko jači agresor koji je za nekoliko dana neravnopravne borbe ugušio otpor Srpske vojske Krajine. Srbi iz zapadne Krajine tada su, poučeni istorijskim iskustvom, krenuli u dotad najveću seobu na istok, braći po veri i naciji, podsećaju iz "Veritasa".

Nakon prestanka svakog otpora Srpske vojske Krajine agresor ubijao ljude koji nisu hteli ili mogli da odu sa vekovnih ognjišta, kao i one u izbegličkim kolonama, do Une i preko Une, duboko u teritoriji tadašnje Republike Srpske.

Na evidenciji "Veritasa" nalaze se imena 1.869 poginulih i nestalih Srba u ovoj akciji i poslije nje, od kojih 1.220 (65 odsto) civila, među kojima je 551 žena.

Od ukupnog broja žrtava do sada je rasvetljena sudbina 1.124 lica, dok se kao nestalo vodi još 745, od kojih 565 civila, među kojima 289 žena.

Iz "Veritasa" ukazuju da Hrvatska, osim što odugovlači sa identifikacijama 357 ekshumiranih posmrtnih ostataka, izbegava i ekshumacije na poznatim mestima ukopa gde se nalazi oko 138 posmrtnih ostataka uglavnom pod oznakom "nepoznat", što je jedinstven slučaj na području bivše Jugoslavije.

Zarobljavanje je preživelo oko 1.500 pripadnika Srpske vojske Krajine, od kojih su mnogi osuđeni na dugogodišnji zatvor zbog navodnog ratnog zločina.

U logore za civile na silu je internirano oko 3.200 starih i nemoćnih, koji nisu hteli ili nisu mogli da napuste ognjišta.

Krajina je opustošena, opljačkana, pa porušena i zapaljena. Nisu bili pošteđeni ni crkveni, kulturni, istorijski srpski, kao ni antifašistički spomenici.

Savet bezbjednosti UN tada, osim "snažne osude hrvatske vojne ofanzive velikih razmera", nije doneo bilo kakve kaznene mere protiv agresora.

Iz "Veritasa" ističu da je "Oluja" jedini zločin u kojem su žrtve Srbi iz Hrvatske za koji je suđeno pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju.

Iz "Veritasa" ističu da je pretresno veće tog suda prvobitno jednoglasno zaključilo da su dvojica od trojice optuženih hrvatskih generala bili učesnici udruženog zločinačkog poduhvata s ciljem trajnog uklanjanja srpskih civila iz Krajine silom ili pretnjom silom, te osudilo Antu Gotovinu na 24, a Mladena Markača na 18 godina zatvora, da bi potom Žalbeno veće, tesnom većinom, tri prema dva, tu presudu poništilo i oslobodilo ih po svim tačkama.

Hrvatski sudovi su do sada za "Oluju" pravosnažno osudili samo jednu osobu - etničkog Albanca za slučaj "Prukljan" i "Mandići" i jednu nepravosnažno - etničkog Srbina za slučaj "Kijani".

I Sud BiH osudio je jednog pripadnika Petog korpusa takozvane Armije BiH za ratni zločin nad četvoricom pripadnika Srpske vojske Krajine, koje je uz njegovu saglasnost, po zarobljavanju na Suvoj međi na teritoriji Hrvatske, ubio mudžahedin iz sastava iste jedinice.

U direktnoj vezi sa ovom operacijom je i postupak pred Federalnim sudom u Čikagu po tužbi Srba iz Krajine protiv konsultantske firme MPRI (u kojoj se tvrdi da je MPRI izradila plan, obučila i pripremila hrvatske snage za "Oluju"), odnosno njene pravne nasljednice koji je, nakon dugih pregovora, u jesen 2016. okončan nagodbom.

Vrednije od simboličnog novčanog iznosa je saznanje da je posredstvom ovog postupka bar deo svetske javnosti upoznat o tragediji Srba iz bivše Republike Srpske Krajine, a kojoj su kumovale i američke organizacije poput MPRI, ističu iz "Veritasa".

Sudski sporovi protiv Hrvatske u vezi sa "Olujom" vode se i pred Evropskim sudom za ljudska prava po tužbama oštećenih Srba, koji su izgubili sporove pred hrvatskim sudovima ili smatraju da hrvatska državna tela nisu sprovela efikasnu istragu o smrti njihovih rođaka - civila ubijenih za vreme ili neposredno nakon ove akcije.

Međunarodni sud pravde je u obrazloženju svoje presude iz februara 2015. godine operaciju "Oluja" okvalifikovao kao etničko čišćenje.

U obrazloženju presude je navedeno da su Hrvati hteli srpsku teritoriju bez Srba očekujući da sami odu, a ne da ih "unište u celosti ili jelimično", pa su, kako bi ih naterali da napuste vekovna ognjišta, granatirali njihove gradove i izbegličke kolone, ubijali, te fizički i psihički zlostavljali zaostale civile i vojnike i sprečavali povratak".

Sve to, međutim, prema oceni suda, nije doseglo nivo genocida.

I umesto da Hrvatska, i bez naloga Međunarodnog suda pravde, odustane od slavljenja "akcije etničkog čišćenja i masovnih zločina" kao dvostrukog državnog praznika ("Dan pobede i domovinske zahvalnosti" i "Dan hrvatskih branitelja"), slavlje se iz godine u godinu pretvara u veličanje ustaštva i izlive mržnje prema Srbima, ukazuju iz "Veritasa".

Bonus video

Pitali smo Aleksandra Vučića kada će biti uveden VOJNI ROK i šta piše u u ličnoj poruci od Putina