Deda mu je bio veliki srpski vojskovođa, a po njemu se zove jedan srpski klub (FOTO)

Kapiten Jugoslavije i član idealne postave prvog Svetskog prvenstva 1930. godine - Milutin Ivković Milutinac. Legendarni fudbaler je rođen 3. marta 1906. godine u Beogradu, a 25. maja 1943. godine nacisti su ga streljali u Jajincima. Ono što malo ljudi zna je činjenica da je Milutinac bio unuk proslavljenog srpskog vojvode Radomira Putnika. Milutinov otac je bio Jovan Ivković, pukovnik, a majka Mila, ćerka Radomira Putnika.

Milutinac je i pre prvog Mondijala imao zavidnu fudbalsku karijeru. Od 1922. do 1929. je kao prvotimac beogradske Jugoslavije odigrao 235 utakmica, a učestvovao je i na Devetim Olimpijskim igrama u Amsterdamu 1928. godine kad je bio kapiten reprezentacije Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca. Ekipu Jugoslavije koja je bila sastavljena isključivo od igrača iz Srbije predvodio je i na prvom Svetskom prvenstvu u u Montevideu 1930. godine i dobio je veliko priznanje jer je sa saigračem Milovanom Jakšićem bio izabran u idealni tim šampionata.

Decembra 1934. godine Milutinac se zvanično oprostio od reprezentacije na utakmici protiv Francuske u Parizu. Za državni tim je odigrao ukupno 39 utakmica, a u 18 je nosio kapitensku traku. Uporedo sa fudbalom, Milutin je studirao medicinu, diplomirao je 1931. godine. Kad je odslužio vojni rok, u centru Beograda otvorio je svoju kliniku za lečenje kožnih i veneričnih bolesti. Siromašnim pacijentima je kupovao lekove i nije im naplaćivao lečenje. Njegova supruga je bila Ela Pops, ćerka advokata Fridriha Popsa, sa kojom je imao dve ćerke, Gordana je rođena 1931, a tri godine kasnije Mirjana. Supruga Ela je preminula 1938. od tuberkuloze pa su Milutin i njegova majka Mila brinuli o devojčicama. Milutin je 1936. godine potpisao rezoluciju o bojkotu Olimpijskih igara u Berlinu na kojima je Nacistička partija promovisala svoju ideologiju. U junu 1938. godine postao je glavni urednik časopisa "Mladost" koji je postojao dok ga vlasti nisu zabranile. U njemu je pisao o sportu protiveći se profesionalizmu i politizaciji sporta.

Posle Aprilskog rata i Nemačke okupacije Jugoslavije, Milutin je počeo da sarađuje sa Narodnooslobodilačkim pokretom. Zbog toga je u nekoliko navrata hapšen, ali zbog ćerki nije želeo da ode iz Beograda. Ubrzo posle kapitulacije, nastavio je da radi u ordinaciji koju je služila i za prenošenje poruka. Šestog maja 1943. godine je sa saigračima iz BASK-a, na stadionu, proslavio 40 godina postojanja ovog kluba. Samo 18 dana kasnije Gestapo ga je uhapsio i zatvorio u logor na Banjici. Sledećeg jutra je streljan u Jajincima zbog povezanosti sa komunistima. Okupatori nisu objavili ništa o njegovoj smrti, a porodica je to saznala godinu dana kasnije od nemačkog Crvenog krsta. Ne zna se gde sahranjen pa na porodičnoj grobnici Ivković piše njegovo ime, kao i na groblju roditelja njegove supruge. Legenda kaže da se pred odlazak na stratište otrgao žandarima, prišao upravniku banjičkog logora zloglasnom Svetozaru Vujkoviću, pljunuo ga u lice i jako šutnuo nogom u stomak. To je ujedno bio i poslednji šut fudbalskog velikana.

Vajar Slavoljub Vave Stanković je 1970. godine uradio Milutinovu bistu koja je postavljena pored stadiona JNA. Bista je 2012. godine ukradena, ali, posle akcije "Vratimo spomenik Milutincu", vraćena je u martu sledeće godine. Ime čuvenog fudbalera nose jedna od ulica pored Partizanovog stadiona stadiona, dom zdravlja u na Paliluli i zemunski fudbalski klub Milutinac.