Da li ste znali da su SAD bile monarhija?

Da li ste znali da je u Sjedinjenim Američkim Državama 1859. godine Džošua Abraham Norton sebe proglasio za cara SAD-a, a SAD za monarhiju. Sebi je dodelio titulu Norton Prvi, a sve to jer je bio nezadovoljan situacijom u SAD.

Džošua Abraham Norton, rođen 4. februara 1818, a umro 8. januara 1880, ostao je upamćen kao car Norton.

Bio je građanin San Franciska u Kaliforniji, a onda se 1859. godine proglasio "Nortonom I, carem Sjedinjenih Država".

Preuzeo je sekundarnu titulu "zaštitnika Meksika" nakon što je Napoleon III napao tu zemlju. 

Norton je rođen u Engleskoj, ali većinu svoje mladosti proveo je u Južnoj Africi. Otplovio je na zapad posle smrti majke 1846. i oca 1848. godine, stigavši u San Francisko, verovatno, u novembru 1849. godine.

Norton je u početku zarađivao dosta i postao biznismen, ali je bogatstvo uložio u peruanski pirinač kako bi ga prodao Kini zbog nedostatka kineskog pirinča.

Rižu je kupovao za 12 centi po kilogramu sa peruanskih brodova, ali je u luku vremenom pristizalo sve više peruanskih brodova, zbog čega je cena naglo pala na 4 centa. 

Nakon toga, Norton je izgubio tužbu u kojoj je pokušao da poništi svoj ugovor o pirinču, a samim tim je izgubio i ugled. Ponovo se pojavio u septembru 1859. godine, sa namerom da sebe imenuje carem Sjedinjenih Država. 

Iako je Norton dobio brojne pogodnosti grada, trgovci su takođe iskoristili njegovu odluku i prodavali suvenire sa likom i imenom novog suverena. "San Francisko je živeo od cara Nortona", napisao je Nortonov biograf Vilijam Druri, "a ne Norton od San Franciska", rekao je on.

Norton nije imao formalnu političku moć; ipak, u San Francisku su se dobro ophodili prema njemu, a valuta izdata u njegovo ime korišćena je uveliko u tamošnjim ustanovama i svakodnevnom životu.

Neki su ga smatrali ludakom i ekscentrikom, ali građani San Franciska slavili su njegovo "carsko prisustvo" i njegove proklamacije, poput naredbe da se silom rasformira Kongres Sjedinjenih Država i njegovih brojnih odredaba u kojima je tražio izgradnju mosta i tunelskih prelaza oko San Francisko kao i namera da spoji San Francisko sa Ouklandom.

Dana 8. januara 1880. Norton je pao na uglu ulica Kalifornija i Duponta (sada Grant) i umro pre nego što je iko stigao da mu se pruži pomoć.

Prema "San Francisko kroniklu", na ulice San Franciska izašlo je oko 10.000 ljudi kako bi mu odali počast na njegovoj sahrani.

Norton je ovekovečen kao jedan od glavnih likova u knjigama Mark Tvena, Roberta Luisa Stevensona, Kristofera Mura, Morisa i Renea Goscinija, Selme Lagerlof i Nejla Gejmana.

Do 1859. godine Norton je bio potpuno nezadovoljan onim što je smatrao neadekvatnostima pravnih i političkih struktura Sjedinjenih Država. Dana 17. septembra 1859. uzeo je stvari u svoje ruke i distribuirao pisma raznim novinama u gradu, proglašavajući sebe "carem Sjedinjenih Država":

- Na zahtev i želju velike većine građana ovih Sjedinjenih Država, Ja, Džošua Norton, nekada stanovnik zaliva Algoa, rta Dobre nade, a sada poslednjih 9 godina i 10 meseci građanin San Franciska, Kalifornije, proglašavam se carem ovih Sjedinjenih Država; i na osnovu ovlašćenja koja su mi data, naređujem i upućujem predstavnike različitih država Unije da se od prvog dana februara okupljaju u Muzičkoj sali ovog grada, a zatim i tamo da naprave takve izmene u postojećim zakonima Unije što može ublažiti zla pod kojima zemlja radi, i na taj način povratiti poverenje građana u našu zemlju i inostranstvu, poverenja u našu stabilnost i integritet - stoji u proklamaciji Nortona Prvog, cara Sjedinjenih Država. 

Najava je na prvi mah napravila šaljiv efekat kod urednika dnevnog lista u San Francisku. Norton je kasnije svom titularnom naslovu dodao i naslov "Zaštitnik Meksika" i tako započeo svoju ćudljivu 21-godišnju "vladavinu" Amerikom.

Norton je izdao brojne uredbe po pitanju funkcionisanja države, uključujući dekret od 12. oktobra 1859. u kome se navodi formalno ukidanje Kongresa Sjedinjenih Država. U njemu je napisao:

- Prevara i korupcija sprečavaju pošten i ispravan izraz javnog glasa; da se neprestano dešava otvoreno kršenje zakona, koje prouzrokuju mafijaši, političke stranke, frakcije, kao i uticaj političkih sekti; da građanin nema zaštitu osobe i imovine na koju polaže pravo.