Mesto na kojem se nalazi nije slučajno izabrano evo ko je inicirao njenu gradnju

Poslednje veliko ostvarenje srpske arhitekture u srednjem veku čine nepokolebljivi bedemi koji su pružali odbranu od mnogobrojnih neprijatelja i među svojim visokim kulama čuvali dvor srpskog vladara tragične sudbine.

Stecište nekadašnje kulture, pod čijim su okriljem sastavljani i prepisivani stari rukopisi i nastajala neka od najvrednijih dela srpske duhovne muzike, i danas prkosi vremenu što prolazi pričajući najlepšu priču o gradu na reci.

U toj čudesnoj priči o Tvrđavi na desnoj obali Dunava nevidljivim nitima povezane su prošlost, sadašnjost i budućnost – da negde na granici između istorije i legende, istine i imaginacije, stvore neprolazni simbol Smedereva.

U 15. veku Smederevo je predstavljalo teritoriju na kojoj su se zbili mnogi događaji od sudbonosnog značaja za srpsku državu – bilo je
to područje "na međi", između hrišćanskog i islamskog uticaja koje je naposletku, nakon upornog odolevanja, pokorila nezaustavljiva osmanlijska sila.

Nakon smrti despota Stefana Lazarevića 1427. godine na vlast je došao njegov sestrić Đurađ Branković, sin Vuka Brankovića, jednog od učesnika Boja na Kosovu. Prema ranije sklopljenim ugovorima Srbija je morala da vrati Beograd Ugarskoj dok su Kruševac i Golubac zauzeli Turci, tako da je novi despot ostao bez prestonog grada. Đurađ je preuzeo vlast u zrelim godinama, sa već stečenim političkim iskustvom – bio je svestan da će svoju vladavinu morati da zasniva na dvostrukim vazalskim odnosima prema Turcima i prema Ugrima.

U nameri da se odupre Turcima koji su nadirali ka zapadu i Ugrima koji su bili ugroženi turskim napadima, despot Đurađ nije slučajno za lokaciju svog grada odabrao sever zemlje i samu granicu na Dunavu. Kao obrazovan čovek, sa jasnim vizijama o budućnosti, on je želeo da podigne prestonicu u blizini Beograda, na mestu najpovoljnijem za odbranu i za razvijanje privrednih i duhovnih sadržaja, u blizini značajnih putnih saobraćajnica (Carigradski drum). Zidanje grada u ravnici, gde najveću odbranu od neprijateljskih napada pruža zaštićenost vodom sa svih strana, bila je najmudrija odluka despota Đurđa.

Vest o gradnji novog srpskog dvora i utvrđenja ubrzo se proširila Evropom, jer je to ukazivalo da je Srbija
spremna da se ponovo uzdigne i brani od osvajača.